Жатыр мойыны аурулары реферат

Обновлено: 05.07.2024

Инфекциялық аурулардың таралуы:

Инкубациялық кезең –ауруды жұқтырғаннан бастап клиникалық белгілерінің шығуына дейінгі уақыт.
Продромальдік кезең-ең алғашқы клиникалық белгілердің көрінуі. Аурудың асқынған кезеңі-аурудың кезеңі.
Реконвалесценттік кезең-симптомдардың жойылып, аурудың жазылу кезеңі.
Бактерия тасушы-ағзадағы патогенді микробтар ауаға, айналаға тарап, бірақ организм клеткасын зақымдайды. Тасымалдаушының қауіпті кезеңі-ауру организмде 3ай сақталса хронический-ұзақ уақытқа созылады.
Инфекциялық аурудың жұғуы-ауру адамнан қоздырғыштар сау адамға жұғуы. Ауру тез шалдыққыш ағзада инфекциялық аурулар жұғушы қасиетін көбейтеді.
Инфекциялық аурулардың таралу деңгейін 5топқа бөледі:
1.Ең жиі таралған аурулар (1 000 000 халыққа 1 000 оқиға)-тұмау, ОРВИ
2.Кең таралғандар (1 000 000 халыққа 100 оқиға)-вирустік гипотит А, жедел ішек инфекциялар, қызылша, қарамық т.б.
3.Жиі кездесетіндер (1 000 000 халыққа 10 оқиға)-көк жөтел, вирустік гипотит В.
4.Сирек кездесетіндер (1 000 000 халыққа 1-10 оқиға)-бруцеллез.
5.Өте сирек кездесетіндер (1 00 000 адамға 1 оқиға)-дифтерия, құтыру, сібір жарасы т.б.

МИКРООРГАНИЗМДЕРДІҢ ИНФЕКЦИЯЛЫҚ ПРОЦЕССТЕГІ РӨЛІ.
Инфекцияның дамуында 3түрлі факторлар өзара әрекеттеседі: патогендік микроорганизмдер, ауруға шалдыққыш микроорганизм және сыртқы орта, өзара әрекеттесуі болады. Ауруды туғызу үшін микроорганизмдер патогендік және вируленттік қасиетті оларды ауру қоздырушы ретінде көрсетеді.
Патогендік-эволюциялық әрекетін арқасында микроорганизмдердің генитекалық белгілері арқылы ауру туғызатын айтады. Патогендік микроорганизмде микроорганизм тіршілік ету үшін көптеген генитикалық ферменттермен структуралармен айқындалады. Газды гангрена қоздырғышы адам ішегінде тіршілік етеді, жарақаттанған, әсіресе язвалық жарақатқа түссе өлімге алып келеді. Патогендік тек кейбір микроорганизм мен адам ағзасы арасында немесе микроорганизм және белгілі бір иесі арасында болады.
Вируленттік-микроорганизмдер патогенді өзінің негізгі иесінде мөлшері. Вируленттік жеке микроорганизм ішіндегі ауыспалы штамы. Әр түрлі аурулар туғызу қасиеттілігі бар. Патогендік және вируленттік микроорганизмдері сыртқы ортаға тіршілік ету барысында улы токсиндер, ферменттер бөледі, клетканың мембраналық қабығын бұзып, ұлпаларға өтіп, клетканың структурасын бұзады.
Патогенді микробтар вируленттігі ауытқып отырады. Ағзадан бөлініп алған вирулентті микроб, жасанды ортада лабараторияда өсіргендігіне қарағанда қауіпті.
Инфекциялық процесс әр түрлі клиникалық түрде отеді. Оларды арнайы терминдермен атайды.
Сепсис-инфекцияның генералдық формасы. Қоздырғыштардың қанда көбейіп иммунитетті төмендетеді.
Инфекциялық аурулардың патогенез кезеңі бактериемия және вирусемия деп аталады. Олардың сепсистен айырмашылығы қанның тікелей ішінде көбеймей, қан тек басқа органдарға жеткізушісі болып табылады. Микроорганизмдердің бір түрмен тудырған инфекциялық ауру-аралас инфекция деп аталады. Аралас инфекция екі еселенген инфекция ерекшеленеді, ал алғашқы инфекция басқа бөлек инфекцияның келіп қосылуын айтады.
Реинфекция-алғашқы қоздырғышты қайта жұқтыру. Ауру сауыққанға дейін қайталанса суперинфекция деп аталады.
Органотропностік-көптеген микроорганизмдерге тән инфекциялық ауру қоздырғыштарына ішек микробтары тек белгілі бөлікті зақымдайды.

Жұқпалы ауру процесі — жұқпалы ауру қоздырғыштарының адам , мал және өсімдіктер организмімен қарым-қатынасы.

Вирустық аурулар кезінде инфекциялық процесс негізінен торша деңгейінде өтеді және бұған вирустың торшаға жабысуы, енуі, сезімтал торшада өсіп-өнуі кіреді. Вирус инфекциялары автономдық және интеграциялық түрге бөлінеді. Автономдық вирус инфекциялары кезінде вирус геномы торшадан тәуелсіз түзіледі. Ал, интеграциялық түрінде вирус геномы торша геномына толық не жартылай ену арқылы ғана түзіледі (мысалы, адено-, папо- ва-, онкорна-, гепадна-, ретро- және герпесвирустар). Вирустардың торшамен қарым-қатынасы жіті не созылмалы түрде өтеді. Жіті инфекция кезінде зақымданған торша не өледі не вирустан босап сауығады, ал созылмалы түрде зақымданған торша ұзақ уақыт вирус бөлшектерін немесе құрамаларын түзеді және осы қасиетін торшаның жаңа ұрпағына береді. Инфекцияның екі түрі де вирустың толық түрін де (продуктивті инфекция), ақау түрін де (абротивті инфекция) бере алады. Вирустың торшаға әсерінің түріне байланысты, вирустың инфекциялар торшаны ыдырататын және ыдыратпайтын болып екі топқа бөлінеді. [1]

[ өңдеу ] Пайдаланған әдебиет

Инфе́кция — заражение живых организмов микроорганизмами — бактериями , грибами , простейшими , — или вирусами . Термин означает различные виды взаимодействия чужеродных микроорганизмов с организмом человека (в медицине), животных (в зоотехнике, ветеринарии), растений (в агрономии).

Наука об инфекции называется инфектология. Это наука, изучающая инфекционный процесс , инфекционную болезнь, инфекционную патологию, возникающую в результате конкурентного взаимодействия организма с патогенными или условно-патогенными микроорганизмами, и разрабатывающая методы диагностики, лечения и профилактики инфекционных болезней.

cм. также другие аудиостатьи

Инфекция может развиваться в разных направлениях и принимать различные формы. Форма развития инфекции зависит от соотношения патогенности микроорганизма, факторов защиты макроорганизма от инфекции и факторов окружающей среды.

Локальная инфекция — местное повреждение тканей организма под действием патогенных факторов микроорганизма. Локальный процесс, как правило, возникает на месте проникновения микроба в ткани и обычно характеризуется развитием местной воспалительной реакции. Локальные инфекции представлены ангинами , фурункулами , дифтерией , рожей и пр. В некоторых случаях локальная инфекция может перейти в общую.

Общая инфекция — проникновение микроорганизмов в кровь и распространение их по всему организму. Проникнув в ткани организма, микроб размножается на месте проникновения, а затем проникает в кровь . Такой механизм развития характерен для гриппа , сальмонеллёза , сыпного тифа , сифилиса , некоторых форм туберкулёза , вирусных гепатитов и пр.

Латентная инфекция — состояние, при котором микроорганизм, живущий и размножающийся в тканях организма, не вызывает никаких симптомов (хроническая форма гонореи , хронический сальмонеллёз и др.)

Инкубационный период — [от лат. incubatio, лежать, спать где-либо]. Обычно между проникновением инфекционного агента в организм и проявлением клинических признаков существует определённый для каждой болезни промежуток времени — инкубационный период, характерный только для экзогенных инфекций. В этот период возбудитель размножается, происходит накопление как возбудителя, так и выделяемых им токсинов до определённой пороговой величины, за которой организм начинает отвечать клинически выраженными реакциями. Продолжительность инкубационного периода может варьировать от часов и суток до нескольких лет.

Период развития болезни — На этой фазе и проявляются черты индивидуальности болезни либо общие для многих инфекционных процессов признаки — лихорадка, воспалительные изменения и др. В клинически выраженной фазе можно выделить стадии нарастания симптомов (stadium wcrementum), расцвета болезни (stadium acme) и угасания проявлений (stadium decrementum).

Реконвалесценция — [от лат. re-, повторность действия, + convalescentia, выздоровление]. Период выздоровления, или реконвалесценции как конечный период инфекционной болезни может быть быстрым (кризис) или медленным (лизис), а также характеризоваться переходом в хроническое состояние. В благоприятных случаях клинические проявления обычно исчезают быстрее, чем наступает нормализация морфологических нарушений органов и тканей и полное удаление возбудителя из организма. Выздоровление может быть полным либо сопровождаться развитием осложнений (например, со стороны ЦНС, костно-мышечного аппарата или сердечно-сосудистой системы). Период окончательного удаления инфекционного агента может затягиваться и для некоторых инфекций (например, брюшного тифа) может исчисляться неделями.

Инфекция, инфекционный процесс (позднелат. infectio - заражение, от лат. inficio - вношу что-либо вредное, заражаю), состояние заражённости организма; эволюционно сложившийся комплекс биологических реакций, возникающих при взаимодействии организма животного и возбудителя инфекции. Динамика этого взаимодействия называется инфекционным процессом. Различают несколько форм инфекций. Выраженной формой инфекции является инфекционная болезнь с определённой клинической картиной (явная инфекция). При отсутствии клинических проявлений инфекции её называют скрытой (бессимптомной, латентной, инаппарантной). Следствием скрытой инфекции может быть выработка иммунитета, что характерно для так называемой иммунизирующей субинфекции. Своеобразная форма инфекций - несвязанное с предшествующим переболеванием микробоносительство.

Возникновение и развитие инфекций зависит от наличия специфического возбудителя (патогенного микроорганизма), возможности его проникновения в организм восприимчивого животного, условий внутренней и внешней среды, определяющих характер взаимодействия микро- и макроорганизма. У облигатно патогенных микробов способность вызывать инфекционныей процесс - постоянный, генетически закреплённый видовой признак. Условно патогенные микробы часто обитают в организме животного как комменсалы и вызывают заболевания только при снижении резистентности организма хозяина. Одни виды патогенных микробов паразитируют в организме многих видов животных, другие - лишь у животных одного вида. У некоторых микробов выражен тканевый тропизм. Каждый вид патогенных микробов вызывает определённую инфекционность (специфичность действия). Проявление патологии зависит от степени патогенности конкретного штамма возбудителя, то есть от его вирулентности, которая выражается токсигенностью (способность продуцировать токсины) и инвазивностью. В зависимости от характера возбудителя различают бактериальную, вирусную, грибковую и другие инфекции. Путь внедрения патогенного микроба в организм животного называется воротами инфекции. Ими могут быть кожа, конъюнктива, слизистые оболочки пищеварительного тракта, дыхательных путей, мочеполового аппарата. Некоторые микробы проявляют патогенное действие лишь при проникновении через строго определённые ворота. Например, вирус бешенства вызывает болезнь лишь при внедрении через повреждения кожи и слизистых оболочек. Многие микробы приспособились к разнообразным путям внедрения в организм. В зависимости от механизма передачи возбудителя различают алиментарные (кормовые), респираторные (аэрогенные, в том числе пылевые и воздушно-капельные), раневые, трансмиссивные и контактные инфекции.

Если не установлен путь проникновения микробов в организм, инфекция называется криптогенной. Нередко патогенные микробы вначале размножаются только в месте внедрения, вызывая воспалительные процесс (первичный аффект). Если воспалительные и дистрофические изменения развиваются на ограниченном участке, в месте локализации возбудителя, называется очаговой (фокальной), а при задержке микробов в лимфоузлах, контролирующих определённую область, - регионарной. При распространении микробов в организме развивается генерализованная инфекция. Состояние, при котором микробы из первичного очага проникают в кровяное русло, но не размножаются в крови, а лишь транспортируются в различные органы, называется бактериемией. При ряде болезней (сибирская язва, пастереллёзы и др.) развивается септицемия: микробы размножаются в крови и проникают во все органы и ткани, вызывая там воспалительные и дистрофические процессы. Если возбудитель, распространяясь из первичного очага поражения по лимфатическим путям и гематогенно, вызывает образование вторичных гнойных очагов (метастазов) в различных органах, говорят о пиемии. Сочетание явлений септицемии и пиемии называется септикопиемией. Состояние, при котором возбудители размножаются только в месте внедрения, а патогенное действие оказывают их экзотоксины, называется токсемией (характерна для столбняка).

Инфекция может быть спонтанной (естественной) и экспериментальной (искусственной). Спонтанная возникает в естественных условиях при реализации механизма передачи, свойственного данному патогенному микробу, или при активизации условно патогенных микроорганизмов, обитавших в организме животного (эндогенная инфекция, или аутоинфекция). Если специфический возбудитель проникает в организм из окружающей среды, говорят об экзогенной инфекции. Инфекция, вызванная одним видом возбудителя, называется простой (моноинфекцией), а обусловленная ассоциацией микробов, внедрившихся в организм, - ассоциативной. В таких случаях иногда проявляется синергизм - усиление патогенности одного вида микробов под влиянием другого. При одновременном течении двух разных болезней (например, туберкулёза и бруцеллёза) инфекция называется смешанной. Известна и вторичная (секундарная) инфекция, которая развивается на фоне какой-либо первичной (основной), в результате активизации условно патогенных микробов. Если после перенесения болезни и освобождения организма животного от её возбудителя происходит повторное заболевание вследствие заражения тем же патогенным микробом, говорят о реинфекции. Условие её развития - сохранение восприимчивости к данному возбудителю. Отмечают и суперинфекцию - следствие нового (повторного) заражения, наступившего на фоне уже развивавшейся болезни, вызванной тем же патогенным микробом. Возврат болезни, повторное появление её симптомов после наступившего клинического выздоровления называется рецидивом. Он возникает при ослаблении сопротивляемости животного и активизации сохранившихся в организме возбудителей перенесённой болезни. Рецидивы свойственны болезням, при которых формируется недостаточно прочный иммунитет (например, инфекционная анемия лошадей).
Полноценное кормление животных, оптимальные условия их содержания и эксплуатации являются факторами, препятствующими возникновению инфекций. Факторы, ослабляющие организм, действуют прямо противоположно. При общем и белковом голодании, например, уменьшается синтез иммуноглобулинов, снижается активность фагоцитов. Избыток белка в рационе ведёт к ацидозу и снижению бактерицидности крови. При недостатке минеральных веществ нарушаются водный обмен и процессы пищеварения, затрудняется обезвреживание ядовитых веществ. При гиповитаминозах ослабляются барьерные функции кожи и слизистых оболочек, снижается бактерицидность крови. Охлаждение ведёт к понижению активности фагоцитов, развитию лейкопении, ослаблению барьерных функций слизистых оболочек верхних дыхательных путей. При перегревании организма активизируется условно патогенная кишечная микрофлора, повышается проницаемость стенки кишечника для микробов. Под влиянием определённых доз ионизирующих излучений ослабляются все защитно-барьерные функции организма. Это способствует как аутоинфекции, так и проникновению микроорганизмов извне. Для развития инфекций имеют значение типологические особенности и состояние нервной системы, состояние эндокринной системы и РЭС, уровень обмена веществ. Известны породы животных, устойчивые к определённым И., доказана возможность селекции устойчивых линий, имеются данные о влиянии типа нервной деятельности на проявление инфекционных болезней. Доказано снижение реактивности организма при глубоком торможении центральной нервной системы. Этим объясняется вялое, часто бессимптомное течение многих заболеваний у животных в период спячки. Иммунологическая реактивность зависит от возраста животных. У молодых животных выше проницаемость кожи и слизистых оболочек, менее выражены воспалительные реакции и адсорбционная способность элементов РЭС, а также защитные гуморальные факторы. Всё это благоприятствует развитию специфических инфекций молодняка, вызываемых условно патогенными микробами. Однако у молодняка развита клеточная защитная функция. Иммунологическая реактивность сельскохозяйственных животных обычно повышается в летнее время года (если исключается перегревание).

Для учеников 1-11 классов и дошкольников
Бесплатные сертификаты учителям и участникам

Описание презентации по отдельным слайдам:

Жатыр мойнының фондық ауруларына жатады: -шынайы эрозия ; - жалған эрозия(эктопия); - цервикальды канал полипі; - лейкоплакия; - папиллома. - эктропион Жатыр мойнының обыр алды процестеріне жатады: - эпителий дисплазиясы (жеңіл,орташа,ауыр).

Шынайы эрозия Шынайы эрозия бұл эктоцервикстің ауқымды аймағында жоқ болуымен және дәнекер тінді строманың жалаңаштануымен сипатталатын эпителий ақауы. Айнамен қарауда:оңай қансырайтын гиперемия аймағы. Кольпоскопияда:иоднегативті эпителисіз қызыл түсті аймақ. Емі:этиотропты жергілікті қабынуға қарсы терапия.

Жалған эрозия Бұл қалыптыда көп қабатты жалпақ эпителиймен қапталған мойын каналының бір қабатты цилиндрлі эпителийінің сыртқы аңқадан эктоцервикске тарауы. Айнамен қарауда:сыртқы аңқа айналасында оңай зақымдалатын, алқызыл,дәнді немесе тегіс беткей. Цитологиялық көрініс: пролифирацияланатын көп мөлшердегі цилиндрлі эпителий. Емі:асқынбаған түрінде ем қажет емес,асқынған түрінде- антибиотикотерапия + ДЭК (диатермоэлектрокоагуляция)

Эррозивті эктропион Цервикальді каналдың шырышты қабатының сыртқа айналуы. Айнамен қарауда:аңқа айналасындағы күмбез гиперемиясы жалған эрозияға қарағанда жатыр мойнының алдыңғы және артқы еріндерінің жақындасуында жойылады. Кольпоскопияда: эктопия,сыртқы аңқа ақауы. Цитологиялық көрінісі жалған эрозияға сәйкес келеді. Емі:жатыр мойнын конизациялау,сына тәрізді немесе конусты ампутациясы.

Лейкоплакия Қабыршықтың асық деңгейде түлеуі. (греч. Leukos placia – белая бляшка) Айнамен қарауда кішкене келген ақ таңбалар байқалады.Олар мақтамен,дәкемен алынбайды. Кольпоскопияда:йоднегативті,дәнді беткейлі ақ дақтар. Емі:криодеструкция, конизация ,сына тәрізді немесе конусты ампутациясы.биожігерлендірентін әсері бар жақпа майларды қолдануға болмайды.

Паппиломалар Паппиломавирусты инфекциямен жұқтырылған қатерсіз түзіліс. Айнамен қарауда:розетка тәрізді алқызыл түсті сүйел тәрізді өсінділер. Кольпоскопия:бөлек бүртікшелерден тұратын паппиломатозды өсінділер. Паппиломаны криодиструкиция әдісімен,лазерлі және электрохирургиялық кесіп алу.

Эритроплакия Көп қабатты жалпақ эпителийдің пластының функционалды және аралық атрофиясы себебіне болатын жұқаруы. Айнамен қарауда:жеңіл қансырайтын дұрыс емес пішінді гиперемия аймағы. Емі лейкоплакиядағыдай.

Дисплазия Дисплазия бұл морфлологиялық түсінік,ол нақты клиникалық көрініс бермейді және айнамен көрген кезде көрінбейді.Бұл диагноз тек қана гистологиялық және цитологиялық зерттеу нәтижесінде қойылады. Жіктелуі:әлсіз дисплазия(I дәр.), Орташа дисплазия (II дәр.) Ауыр дисплазия (III дәр.) немесе инвазивті обыралды. Емі:Әлсіз дисплазия (I дәр.), орташа дисплазия (II дәр.) диатермокоагуляция, криодеструкция (40 жасқа дейін), жатыр мойнын конизациялау (40 жастан жоғары.) Ауыр дисплазия (III дәр.) жатыр мойны ампутациялау және жатыр экстирпациясы.

Жатыр мойны обыры – ол қатерлі ісік болып келеді,оның алдында ұзақ уақытты обыр алды процесстер болуына байланысты онын алдын алуға болады. Обырдың гистологиялық түрі: Жалпақ жасушалы(85-95%): - мүйізденген - мүйізденбеген аденокарцинома (5-15%). Макроскопиялық жіктелуі: Экзофитті түрі Эндофитті түрі (болжамы жағымсыз).

Жатыр мойны обырының қауйп факторлары: Ерте жыныстық қатынасқа түсу; Ерте бірінші жүктілік; Жыныстық партнерларының көп болуы; Адам паппиломасы вирусымен жұқтырылуы; Анамнезінде венерологиялық аурулар; Науқастың және оның партнерының әлеуметтік-тұрмыстық жағдайының төмен болуы; Оральды контрацептивтерді ұзақ қолдану; Шылым шегу. Қауіп тобындағы науқастар 6 айда 1рет ауқымды кольпоскопия,жағындыны цитологиялық зерттеу,керек болған жағдайда зерттеудің инвазивті әдістерін қолдану қажет.

ТNМ бойынша жіктелуі: Т0 дәреже - обыр in situ. Т1 – Жатыр мойнымен шектелген обыр. Т1а – микроинвазивті жатыр мойны обыры,ол бөлінеді: Т1а1 –инвазия тереңдігі 3 мм дейін, диаметрі 7 мм дейін; Т1а2 – инвазия тереңдігі 3 тен 5 мм дейін,диаметрі 7мм; Т1b –инвазивті обыр Т2 - дерт жатыр денесіне және қынаптың жоғарғы бөлігіне таралады. Бірақ жамбас сүйектеріне әлі жетпеген Т2а – тек жатыр денесімен немесе қынаппен білінуі. Т2в - параметрииге көшкен кезі Т3 - ісік жамбас сүйегіне дейін өседі немесе қынаптың төменгі бөлігін жарақаттауы. Т4 – қуыққа және тік ішекке дерттің таралуы.

N – регионарлы лимфатикалық түйіндер NХ –лимфа бездерін сипаттау қиын. N0 – метастаз жоқ кез N1 – метастаз бар кез М – алыс метастаздар М0 – алыстан метастаздар жоқ М1 – алыстан метастаз бар

Клиникалық көрінісі 6-16,4% жағдайда ауру тіпті ешқандай симптомсыз өтеді. Аурудың алғашқы симптомдары болып әр түрлі интенсивті қанды бөліністердің болуы жатады. Ол науқастардың 55-60% кездеседі. Екінші себебі болып ақ бөліністердің болуы жатады, бұл науқастардың 25-35% кездеседі. Олар өте сұйық,яғни су тәрізді болып келеді. Сонымен қатар шырышты,іріңді де болады және спецификалық иіс те болады.

Диагностика Қынаптық айнамен визуальды қарау Қынаптық зерттеулер Ректальді-құрсақтық зерттеу Цитологиялық зерттеу Қосымша зерттеулер колькоскопия Биопсия Эхография УДЗ

Диагностикасындағы тиімді әдіс Шиллер (1928) сынамасы. Ол жатыр мойнына люголь ертіндісіне батырылған дәкелі тампонада қою. Бұл кезде қалыпты жағдайда шырышты эпителий қою қоңыр түске боялады, ал эрозия, лейкоплакия, гиперкератоз, карциноматозды эпителий бояуды қабылдамай айқын шекаралы, бозғылт дақ түрінде, қою қоңыр түсте қалады. Шиллер сынамасын мақсатты түрде биопсия алдында жасау керек, ал биопсияны йод негативті аймақтан алу керек. Проба Шиллера

Емі: Негізгі 3 бағыты бар: - қабаттасқан сәуле әдісі - қабаттасқан ем -хирургиялық жол Преинвазивті обыр (Ca in situ): конусты эксцизия ( жм конизациясы ) I дәр: жатыр қосалқыларымен ауқымды экстирпация (Вертгейма операциясы) + адъювантты дистанционды гамма терапия. II дәр. және III дәр. Тек қана қабаттасқан сәуле әдісі(қуыстық және дистанционды гамма терапия) IV дәр. Паллиативті сәулелі терапия.

Болжамы Жатыр мойнының обыры кезінде болжам ауру дәрежесіне байланысты. 1 дәрежесінде науқастардың көбі ауру белгілерісіз 5 немесе одан көп өмір сүреді. Ал 4 дәрежесінде науқастардың көбі жылдық бақылаудан 5-ти летнего рубежа, умирая от распространения опухоли или осложнений, которые она вызвала.

ЖАТЫР ДЕНЕСІНІҢ ОБЫРЫ

ЖДО эпидемиологиясы Солтүстік және Батыс Европада, Солтүстік Америкада көрсеткіштер Азияға қарағанда жоғары. Қазахстанда жоғары көрсеткіштер Алматы қаласында Павлодар, Ақмола области, Карағанды, Солтүстік-Қазахстан облыстарында, төмен көрсеткіштер Оңтүстік-Қазахстан, Қызыл-Орда, Манғыстау облыстарында.

Фондық аурулар: - эндометридың шырышты гиперплазиясы; - эндометридың шырышты-кистозды гиперплазиясы; - эндометрийдың полиптері; Обыр алды аурулары: - эндометридың атипиялық гиперплазиясы

Патогенетикалық түрлері 1. Гормонға байланысты патогенетикалық түр: Майлар және көмірсулар алмасуының бұзылуымен қалыптасқан созылмалы гиперэстрогениямен байқалады 2. Гормонға байланыссыз патогенетикалық түр: эндокриндық – алмасу бұзылыстары жоқ немесе байқалмайды.

Классификация Т – первичная опухоль Тх Недостаточно данных для оценки первичной опухоли Т0 Первичная опухоль не определяется Tis 0 Преинвазивная карцинома (carcinoma in situ) Т1 I Опухоль ограничена телом матки* T1a Iа Опухоль ограничена эндометрием или врастающая на глубину до половины миометрия T1b Ib Опухоль, врастающая на глубину более половины миометрия * Поражение только желез эндоцервикса следует расценивать как I стадию T2 II Опухоль распространяется на шейку матки, но не выходит за пределы матки T3 или N1 Локальное и/или местное распространение опухоли за пределы матки, соответствующее T3a,b, N1 и FIGO IIIа,в,с T3a IIIа Опухоль распространяется на серозную оболочку и/или придатки

T3a IIIа Опухоль распространяется на серозную оболочку и/или придатки матки (непосредственное распространение или метастатическое поражение) T3b IIIв Поражение влагалища (непосредственное распространение или метастатическое поражение) T4 IVа Опухоль распространяется на слизистую оболочку мочевого пузыря и/или кишки** или распространяется далеко за пределами таза N - метастазы в регионарные лимфатические узлы Nx Невозможно оценить регионарные лимфоузлы *** N0 Метастазы в регионарных лимфатических узлах не выявляются N1 IIIC Метастазы в тазовых и/или парааортальных лимфатических узлах M - отдаленные метастазы М0 Отдаленные метастазы не определяются

Клиникасы Қынаптан қанды бөліністер. Сарысудың көрінуі: обыр кезінде сұйық, серозды, іріңді, немесе канды болуы мүмкін. Ауырсыну сезімі Егер дерт қуыққа, тік ішекке көшсе олардың функциясының бұзылуы

Диагностикасы Анамнез: менструалдық және бала туу функциясына, эндокринндық бұзылыстарына назар аудару керек. Жалпы қарау: ісіктің локализациясын, көлемін, консистенциясын, жылжымасын, асцит белгілерін байқау Тік ішектік – қынаптық зерттеу

Сәулелік диагностика УДЗ: Қатерлі ісік кезінде эндометрийдың қалаңдығы үлкейеді. Шеттері тегіс емес. Кіші жамбас иінінің КТ : ісіктің локализациясын, көлемін, тығыздығын және басқа ағзаларды басуын, оларға өсуін, лимфатүйіндердің зақымдануын көруге мүмкіндік береді.

Гистероскопия – бұл эндоскопиялық зерртеудің түрі. Жатырдың шырышты қабатын зерттеуде және биопсия өткізүінде колданады.

Гистоцитологиялық зерттеу Эндометрий жуындысының цитологиялық зерттеуі. Эндометрий тінінің гистологиялық зерттеуі.

Емдеуі I сатысында: жоғары дифференцияланған ісіктерде – қосалқыларымен жатардың экстирпациясы. төмендифференцияланған ісіктерде – қосалқыларымен жатардың экстирпациясы + мықындық лимфодиссекция+ адъюванттық сәулелік ем. II сатысында: қосалқыларымен жатардың кеңейтілген экстирпациясы + мықындық лимфодиссекция+ адъюванттық калыптасқан сәулелік ем. III сатысында: қосалқыларымен жатардың кеңейтілген экстирпациясы + мықындық лимфодиссекция+ адъюванттық калыптасқан сәулелік ем. + гормонотерапия+ химиотерапия. IV сатысында: паллиативтық сәулулік ем + гормонохимиотерапия немесе симптоматикалық ем

Ауру болжамы Болжам сатысына, пісіп-жету дәрежесіне және гистологиялық түріне, инвазия тереңдігіне, науқастың жасына байланысты. Бесжылдық өмір сүру: I сат. – 82%, II сат. – 65%, III сат.- 44%, IV сат. – 15%. құрайды

Краткое описание документа:

Бұл презентацияда Жатыр мойнының фондық және рак алды аурулары жөнінде көптеген мәліметтер және фото суреттермен жасалған.жатыр мойнының фондық ауруларына қандай аурулар жататындығы жатыр мойнының обыр алды процесстеріне қандай аурулар жататындығы туралы мәліметтер жинақталған. және осы ауруларға себепші факторлар жөнінде жазылған

Анықтамасы:
Жатыр мойны полипі - мойын каналы сілемей қабығы бөлігінің мөлшерден тыс өсуінің салдары (фондық процесс).

Хаттама коды: H-O-010 " Жатыр мойнағының сілемейлі қабытының полиптері"
Акушерлік-гинекологиялық саладағы стационарлар үшін
АХЖ-10 бойынша коды (кодтары): N84 әйелдердің жыныс мүшелері полипі

Автоматизация клиники: быстро и недорого!

- Подключено 300 клиник из 4 стран

- 800 RUB / 4500 KZT / 27 BYN - 1 рабочее место в месяц

Автоматизация клиники: быстро и недорого!

Подключено 300 клиник из 4 стран

1 место - 800 RUB / 4500 KZT / 27 BYN в месяц

Мне интересно! Свяжитесь со мной

Жіктемесі

Диагностикасы

Шағымдар мен анамнез: жыныс жолдарынан қаншымақтың жағылып жүруі (контактылы).

Физикалық тексеру: гинекологиялық тексеруде полиптің болуы.

Лабораторлық зерттеулер: тән емес.

Инструменталдық зерттеулер: жатыр мойны полипінің кольпоскопиялық көрінісі.

Мамандар консультациясы үшін көрсетімдер: көрсетімдер бойынша.
Дифференциалды диагноз: жоқ.

Негізгі диагностикалық шаралар тізімі:
1.Жатыр қуысын жеке диагностикалық қырнау.
2. Жатыр мойнының биопсиясы:гистологиялық тексеру.

Қосымша диагностикалық шаралар тізімі: жоқ.

Емдеу тактикасы

Eм мақсаты: жатыр мойны сілемей қабатының полипін алып тастау.

Дәрі-дәрмексіз ем: жоқ.

Дәрі-дәрмектік ем:
- полипті алып тастау;
- жатыр қуысын жеке диагностикалық қырнау;
- қабынуға қарсы ем, жыныс жолдарын жергілікті тазарту көрсетіміне қарай.

Профилактикалық шаралар: жоқ.
Әрі қарай жүргізу: жоқ.

Негізгі дәрі-дәрмектер тізімі:
1. * Ампициллин егуге арналған ерітінді дайындайтын ұнтақ 500 мг,1000 мг
2. * Нистатин 500 000 БІРЛІК табл.
3. * Натрий хлориді, 0,9% инфузияға арналған ерітінді 400 мл фл.
4. * Метронидазол 100 мл,500 мг, фл.
5. * Метронидазол 250 мг, табл.
6. * Окситоцин егуге арналған ерітінді 5 БІРЛІК/мл ампулада.

Қосымша дәрілер тізімі: жоқ.

* - Негізгі (өмірге маңызды) дәрілік заттар тізіміне кіретін препараттар

Ауруханаға жатқызу

Госпитализациялау үшін көрсетімдер: жатыр мойнында полиптің болуы.

Госпитализациялау алдындағы қажетті зерттеулер көлемі:
1. Қанның жалпы анализі (6 параметр).
2. Зәрдің жалпы анализі.
3. Қанның биохимиялық анализі.
4. Коагулограмма (уақат,фибриноген,тромбиндік уақыт,қан сарысуының фибринолиттік белсенділігі,гематокрит).
5. Жағындыні соз,трихомониаз және ашытқы саңырауқұлақшаларына тексеру.
6. Жатырды УДЗ.
7. Кольпоскопия.
8. Цитологиялық тексеру.
9. Терапевт консультациясы.
10. ЭКГ.

Фурункул – это гнойное воспаление волосяного мешочка (фолликула) с вовлечением в воспалительный процесс сальной железы и окружающих их тканей. Если воспаление охватывает сразу несколько фолликулов, развивается карбункул – обширное и быстро развивающееся воспаление, заболевание более опасное, чем фурункул. Если одновременно возникает несколько фурункулов (на разных участках тела), говорят о фурункулёзе. Широко известно и народное название фурункула – чирей.

Причины фурункула

Причиной фурункула выступает бактериальная инфекция. Чаще всего – золотой стафилококк. Бактерии попадают в волосяной фолликул, вызывая воспаление. Проникновение инфекции облегчается при наличии повреждений кожи, в том числе:

потертости, царапины, ссадины. У мужчин образованию фурункулов на лице могут предшествовать порезы при бритье;
расчесы при дерматологических заболеваниях;
нарушения защитных свойств кожи при длительном контакте с жидкостью. Поэтому повышенная потливость является фактором, повышающим риск возникновения фурункула. Также фурункулы могут возникать внутри слухового прохода или в носу, при этом провоцирующим фактором является длительное воздействие на кожу слизистых или гнойных выделений при заболеваниях, – соответственно, отите (воспалении уха) или рините (воспаления слизистой носа);
постоянное загрязнение кожи, в том числе связанное с профессиональной деятельностью (при контакте кожи со смазочными маслами, цементной, угольной или известковой пылью и т.п.).

В обычных условиях защитная система организма препятствует развитию воспаления. Однако если иммунитет ослаблен, риск образования фурункулов возрастает. В случае множественных фурункулов (фурункулёза) фактор снижения иммунитета присутствует практически всегда. Образованию фурункулов способствуют:

хронические инфекционные заболевания (туберкулёз, гепатит, синусит, тонзиллит, бронхит, пиелонефрит);
ВИЧ;
переохлаждение или, наоборот, перегревание. Переохлаждение часто становится фактором, провоцирующим образование фурункулов у подростков;
неправильное питание (истощение организма, гиповитаминоз);
заболевания, проявляющиеся в виде метаболических патологий (сахарный диабет, эндокринные нарушения);
лечение препаратами, подавляющими иммунную систему (используются при лечении онкологических заболеваний и в некоторых других случаях);
хроническое переутомление;
стресс.

Симптомы фурункула

Фурункул может образоваться везде, где есть волосяные фолликулы (то есть практически везде, кроме ладоней и стоп). Чаще всего фурункул возникает там, где кожа больше всего потеет, трётся и загрязняется – на шее, предплечьях, в подмышечной или паховой области, на пояснице, бедрах и ягодицах. Нередко фурункулы возникают и на лице.

В своём развитии фурункул проходит несколько стадий:

Следующая стадия называется гнойно-некротической. В среднем, через 3-4 дня после появления первых признаков образования фурункула, появляется характерный стержень, состоящий из гноя и отмерших тканей, конец которого приподнимается над поверхностью кожи в виде гнойничка-пустулы. Если фурункул расположен на лице, в ухе, на шее, в этот период возможны повышение температуры до 38 °C, общая слабость, ухудшение аппетита, головная боль.

В какой-то момент пустула прорывается, некротический стержень выходит. Неприятные симптомы исчезают, начинается заживление. В течение 3-4-х дней ранка на месте фурункула заживает. Образуется рубец, который со временем может стать практически незаметным.

Методы лечения фурункула

Ни в коем случае не следует пытаться выдавить фурункул самостоятельно, массировать его и давить на область вокруг фурункула. Инфекция может попасть в кровь и вызвать заражение крови (сепсис). Стоит помнить, что внутри гнойника находятся активные патогенные бактерии. Поэтому фурункул не надо трогать, а если всё же случилось потрогать, необходимо сразу же вымыть руки с мылом.

При одиночном фурункуле небольшого размера возможно лечение в домашних условиях. Обязательно надо обратиться к врачу, если:

в течении 3-х дней у фурункула не возникает головка и болезненность только нарастает;
фурункул слишком большой или болезненный;
фурункул расположен на шее, в ухе, в носу, на лице, в области позвоночника или анального отверстия. Эти зоны наиболее опасны с точки зрения развития осложнений;
повысилась температура;
появились расходящиеся от фурункула красные полосы (это симптом воспаления лимфатических сосудов – лимфангита);
при множественных фурункулах (фурункулёзе). В случае фурункулёза обязательно надо обратиться к врачу, даже при небольших фурункулах;
фурункул возник на фоне сахарного диабета.

Лечением фурункулов занимается хирург. При возникновении крупных фурункулов проводится хирургическое вскрытие, санация и дренирование раны. Лечение фурункулёза, как правило, комплексное, включающее применение как местных средств, так и общей терапии, необходимой, прежде всего, для повышения иммунитета организма.

Не занимайтесь самолечением. Обратитесь к нашим специалистам, которые правильно поставят диагноз и назначат лечение.

ДОА – буындардың созылмалы дегенеративті ауруы, яғни буын шеміршегінің дегенерациясы (жойылу).

Орал Мақсат медициналық колледжі

ДОА – буындардың созылмалы дегенеративті ауруы, яғни буын шеміршегінің дегенерациясы (жойылу). ДОА 40-60 аралығындағы әйелдерде жиі кездеседі, 60 асқан адамдардың барлығында кездеседі.

Классификациясы Бірінші реттік ДОА: - сау шеміршекке шамадан тыс күш түскенде дамиды. Екінші реттік ДОА: - бұрын өзгерген буын шеміршектерінде дегенерация дамиды.

Этиология 1 реттік ДОА: - Тұқымқуалаушылық; - Шектен тыс физикалық күш: - Сыртқы фактор: - Буын жарақаты; - Тамақ тәртібінің бұзылуы; - Улану; - Зиянды әдеттер; - Вирусты инфекциялар. - Ішкі фактор: - Дисплазия (дұрыс жетілмеу); - Сколиоз (қисаю); - Семіздік; - Эндокринді бұзылыстар. 2 реттік ДОА: - Созылмалы буын арурулары (Жарақаттар, подагра).

Ауырсыну: - физикалық күш түскенде – кешке қарай; - тыныштық күйде – түнде бәсеңдейді; - жүре бастағанда п.б ауырсыну “Старттық” д.а, кейін басылады. Кейде реактивті синовит дамиды: - ауырсыну күшті; - буындар ісінеді. Блокатты ауырсыну: - кенеттен қатты ауырсыну (өлген шеміршектің бөлігі буын беттерінің арасына қысылып қалғанда дамиды). Буынның сықырлауы: - науқас қозғалғанда. - буынның жылжымалылығы шектелген.

Коксоартроз (жамбас буындарының артрозы): - ДОА жиі кездесетін ауыр түрі; - ақсау – зақымданған аяғында; - ауырсыну – күшті; - шат аймағынан – тізеге; - қимыл қозғалыс шектелген – жамбаста; - солу – жамбас/бөксе еттерінде; - атрофия (кішірею) – жамбас/бөкседе; - аяғы қысқарады; - жүрісі өзгерген; - ақсауы –анық байқалады; - екі жақты зақымдану болса – жүрісі “үйрек” жүрісіне ұқсайды.

ҚЖА: - егер реактивті синовит дамыса – ЭТЖ 20-25 мм/сағ↑. ЖЗА: - өзгеріс жоқ; ҚБА: - синовитте – фибрин, серомукоид, сиал қыш ↑. Инструменттік зерттеу Рентген: - остеосклероз; - буын саңылауының тарылуы; - сүйектер эпифиздарының деформациялануы.

Базисті терапия: 1.Зақымдалған буындарға күш түсірмеу: - ұзақ жүруге; - көп тұруға; - баспалдақпен көп көтерілуге/түсуге болм. - науқастар таяқпен/балдақпен жүргені жөн. 2. Дене салмағын қалпына келтіру: - гипокалорийлі диета; - жалпы массаж; - аштық күндер белгіленеді. 3.Шеміршектің метаболизмін және сүйек ұлпасының микроциркуляциясын жақсарту үшін : а) хондропротекторлар: - Румалон 1мл б/е; - Артрон (хондроитинсульфат) 1мл б/е; - Артепарон 1мл б/е; - Мукартрин 2мл б/е;

4. Метаболикалық терапия (шеміршектің зат алмасу процесін жақсарту үшін): - Рибоксин, АТФ, фосфаден, ретаболил; 5. Сүйектердің қан айналымын жақсарту үшін: - Пурантил, трентал, теоникол. 6. Антиоксидантты терапия – дәрумендер, орготеин. Физиотерапиялық ем: - Индуктотермия; - Ультрадыбыспен емдеу; -Диадинамикалық тоқтар; - Новокаин; - Анальгин; - Цинк; - Литиймен электрофорез; - Лазер және магнитпен емдеу; - Бальнеотерапия. Буындағы ауырсынуды басу және синовитті емдеу үшін стероидты емес қабықтарға қарсы препараттар: - Индометацин; - Флугамен; - Вольтарен; - Ибупрарен.

Читайте также: