Краткое содержание на каляды к сыну змітрок бядуля на беларускай мове
Обновлено: 02.07.2024
Подскажите пожалуйста! Произведение Змитрока Бядулина "На каляды к сыну" закончилось многоточием. То бишь, это не весь рассказ? Или весь? Но, суть в том, что нам задали продолжить.. Помогите пожалуйста!
напиши что типа мама пришла домой как-то дожила до весны и потом умерла, и только после месяце 3-х ее сын приехал и то из-за угрызений совести, но было уже позно
Апынуўшыся ў горадзе Лаўрук стаў жыць добра. Разбагацеў. Пра бацькоў сваіх зусім перастаў думаць. Пахароны яго бацькі ніколькі не змянілі яго адносіны да сваіх родных. Душа Лаўрука ачарствела. Любіў ён на розныя святы ездзіць у госці да пана, які дапамог яму выбрацца ў людзі.Пасля апошняй сустрэчай з Тэкляй ён не зжаліўся над сваёй маці. Выставіў яе за дзверы. Тэкля не магла перажыць гэту душэўную боль і у хуткім часе памерла. Слухі пра тое, што памерла Тэкля аднойчы дашлі і да Лаўрука. Прайшоў год пасля смерці Тэклі. Лаўрук купіў чатыры ружы і паехаў шукаць магілу сваёй маці.
Ехаўшы па знаёмым месцам, на Лаўрука напала таска. Сэрца яго зжалася. Ён глядзеў на белыя ружы і ціха ўздыхаў.
Убачыўшы магілу маці на яго твары з’явіліся слёзы. Доўга сядзеў Лаўрук ля магілы, курыў, плакаў. Не забыў Лаўрук і пра магілу бацькі, таксама паклаў ля яе дзве ружы. Але вярнуць нічога ўжо нельга. І цяпер кожны год на каляды, Лаўрук едзе ў знаёмае месца і вязе у руках ружы.
Яго бацькі часта прыходзяць да яго ў сне, яны ўсміхаюцца. Але баліць сэрца Лаўрука і будзе балець заўсёды, бо сваёй памылкі ён ня можа сабе прабачыць. Так і дажыў Лаўрук усё жыццё у адзіноце, праклянаючы свой дурны характар.
Выбрав категорию по душе Вы сможете найти действительно стоящие книги и насладиться погружением в мир воображения, прочувствовать переживания героев или узнать для себя что-то новое, совершить внутреннее открытие. Подробная информация для ознакомления по текущему запросу представлена ниже:
На Каляды к сыну: краткое содержание, описание и аннотация
Змітрок Бядуля: другие книги автора
Кто написал На Каляды к сыну? Узнайте фамилию, как зовут автора книги и список всех его произведений по сериям.
В течение 24 часов мы закроем доступ к нелегально размещенному контенту.
На Каляды к сыну — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком
На Каляды к сыну
Хмаркі насіліся над лесам.
Розныя па колеру і фасону яны часта ахаплялі вялікую частку неба і тварылі багатыя малюнкі к таемным казкам сталетняга лесу.
Удзень былі яны светла-пурпурныя, а ўночы залаціліся месяцам.
Чаго-чаго ў іх не было!
Цэлыя гарады з дзіўнымі замчышчамі, горы, выспы, азёры, агнёвыя звяры, працэсіі святых у белых вопратках, незлічоныя легіёны ваякаў на конях…
Унізе лес гаварыў свае адвечныя гутаркі… Часам ён маліўся ціха-ціха, і толькі нейкі гук, нібы вокліч далёкага звону, даносіўся з чорнай глыбіні лясной далі…
Часам бываў ён немы, гэтак мёртва немы і спакойны, як бы прыслухоўваўся да нейкіх таемных падземных спеваў.
На хмаркі і на лес часта любіла пазіраць старая ўдава Тэкля, жонка нябожчыка Цыпрука, палясоўшчыка[1] пана Шчубальскага.
Жыла Тэкля адна ў старой хатцы, на пагорку ля лесу, хадзіла на падзённую, бокам-скокам, туды-сюды і неяк гадавалася.
Пан не выгнаў яе з гэтай разваленай хаты, хаця пасля смерці Цыпрука наняў новага палясоўшчыка, але таму пабудаваў і новую хату.
Тэкля любіла хадзіць па суседзях — вельмі гутарлівая баба была, але і любіла сядзець адна на прызбе[2] і думаць сваю думку.
Яна любіла пазіраць на стары лес і на сівыя хмаркі доўга-доўга, і старыя вочы прыкрываў смутак: успаміны старадаўнія, як цені, лезлі ў яе душу, праляцеўшыя гады маляваліся ёй ясна, жыва, быццам перад вачамі бачыць яна ўсё… Надта шкадаваць пройдзены час няма чаго — помніць яшчэ і цяпер пабоі і лаянкі п'янага Цыпрука.
Затое адну пацеху мае яна, якая гоіць раны, адна надзея, — гэта ядыны сын яе, Лаўручок. Во хто сядзіць у яе грудзях, як верабей у цёплым гняздзе…
Любіла яна сядзець на прызбе, пазіраць старымі вачамі на цёмны лес, на адвечныя хмаркі.
Усё жыццё яна была загнана ўсімі, і калі нават бывалі хвілі радасці, то вочы не пакідалі выразу вечнага смутку.
Думала яна аб сыне сваім, які жыве ў вялікім горадзе, думала і цешылася…
Жыве ён сабе там панам, як людзі кажуць…
Лаўручок яе, быўшы яшчэ хлопчыкам гадоў дзесяці, спадабаўся вельмі пану Шчубальскаму за прыгожы від і спрытны розум. Бяздзетны пан забраў яго к сабе, адзяваў па-панску і, падвучыўшы крыху, аддаў пасля ў горад вучыцца.
У лістах да пана часамі ўспамінаў ён сваіх бацькоў. З радасці і ўцехі яны проста не ведалі, што рабіць…
Жартачкі — гэткага ўдалага сына маюць! Першы раз як ён на Каляды прыехаў з гораду да пана, дык яго бацькі зараз жа прыляцелі на панскі двор і доўга адстойвалі ў кухні, пакуль сынок з'явіўся к ім. Шчасцю іх канца не было, як угледзелі яго ў чорных суконных вопратках з бліскучымі гузікамі, — якраз асэсар[3]! Праўда, калі маці кінулася да яго абыймаць і цалаваць, дык ён засаромеўся крыху і адсунуўся ўбок…
— Апанеў! — казала потым маці. — І далікатным зрабіўся, і гаворыць па-панску.
— Эт! — казаў бацька. — Думаеш што, ды і ён панам будзе. Глядзі, як ён ужо смяецца з нашай гутаркі ды з нас. Гэта мне не надта падабаецца…
Маці не звяртала ўвагі на гэта. Слепа радавалася, фанабэрылася перад суседзямі. Скора паны зусім выехалі адгэтуль. З таго часу яны ўжо болей не бачылі свайго Лаўручка…
Тым часам Лаўрук вучыўся далей. Як скончыў гімназію, пан выправіў яго на адукацыю ва ўніверсітэт.
Бацькам сваім ён ніколі нічога не пісаў, але пан, аддаўшы ў арэнду двор, усё ж такі сам прыязджаў штогод даведацца і расказваў ім, што Лаўрук вучыцца ў адвакаты.
— Во будзе падмога на старасць!
Цыпрук на гэта ёй часта гаварыў:
— Эт, дурная ты авечка. Яго падмогу сарока хвастом замяце. Чакай ад яго пад старасць пацехі, як ад рабой сучкі яек!
— Замаўчы ўжо! Стары, як малы!
— А ты, брат, баба, зусім дурная авечка! Ці ты не бачыш, што твой Лаўручок зусім чужым зрабіўся для нас з таго часу, як папаў пад панскую апеку. Нешта не цешыць ён мяне…
Старая Тэкля засталася адна, і тады яшчэ болей запанавала ў душы яе цяга да сына. Гэта быў увесь яе скарб. Матчына сэрца адкрыла ўсе таемнікі свайго кахання.
Заўсёды, калі была яна адна, думала аб сыне. Суседкам гаварыла, што сынок такі і гэткі, хваліла яго.
Смачна ёй была сухая скарынка хлеба, а без хлеба таксама было добра…
Змитpoк Бядyля "Нa кaляды к cынy" Тучи носились над лесом, выстраивая удивительные картины.
За ними тихонько наблюдала полуслепая старуха, примостившись на пеньке .
Вдова лесника жила одна, в полуразвалившейся избе, собирая травы и помогая людям.
Всю жизнь она была несчастной, даже в радости её глаза выражали печаль.
Одна радость в жизни, лечившая душевные раны - это мысли о сыне, который жил в городе и стал адвокатом.
Когда сын был ребёнком, он приглянулся Пану и тот взял его на воспитание.
Вырастил, как сына, дал хорошее образование, оплатил учёбу в университете, помог стать уважаемым адвокатом.
Мать радовалась каждому письму сына, гордилась его успехами, думала, что будет подмога и забота ей в старости.
Муж умер, сын давно жил в городе, соседи не могли понять, почему старуха не переедет в город к сыну, жить в сытости и тепле, но она лишь мечтала и думала о счастье сына.
Прошли годы, однажды старуха почувствовала, что мало ей осталось жить и собралась на Рождество к сыну .
В мороз, зимой, по просёлочной дороге, она шла окрылённая мыслью о встрече, с самым дорогим ей на свете человеком.
В городе старуха попала в полицию, она расспрашивала всех прохожих об адвокате, не зная адреса сына и не умея правильно назвать его должность.
Голодная и замёрзшая, она переночевала в участке, а утром её отвели в дом адвоката, так как старуха назвалась его матерью.
Старуха долго стучала в дверь и лакей пустил её, только после долгих расспросов, кто она такая.
Проводив её на кухню, где шушукались слуги, лакей позвал барина.
Увидев сына, мать бросилась со слезами к нему : - "Сынок, родненький.
"Но господин, покраснев от стыда, отшатнулся от неё икрикнул : - "Почему в дом пускают сумасшедших нищенок!
Она не помнила, как оказалась на ступеньках дома, как сынсказал ей уходи , как хлопнул за собой дверью, как лакей сунул ей в руку деньги, сказав, что это от пана.
Шёл снег, слёзы текли по щекам, деньги выпали из руки старухи и прилипли к тротуару.
Тэкля — старая жанчына, маці Лаўрука. Бедна апранутая, сухая, нізенькая, згорбленая.
Людзі - гарадскія жыхары; апранутыя па-рознаму.
Гарадавы - мужчына гадоў 40; апрануты ў мундзір.
Слуга - мужчына сярэдняга ўзросту; апрануты ў форму.
Лаўрук - сын Тэклі. Малады пан у чорным сурдуце.
Дзеянне адбываецца ў павятовым горадзе. Спачатку на вуліцы, дзе ўвечары Тэкля шукала свайго сына, а потым на ганку багатага дома.
Гарадавы (вядзе яе ва ўчастак і распытвае). Каго ты, баба, шукаеш? (Не можа нічога дабіцца.) Ладна, начуй тут, ва ўчастку, а зранку паглядзім.
Тэкля галодная і змерзлая пераначавала ва ўчастку, а зранку яе прывялі да багатага дома.
Тэкля (стукаючы ў дзверы). Пусціце мяне! Я да сына!
Слуга (высунуўся напалову). Ідзі! Ідз1! Канца няма жабракам гэтым!
Тэкля (усхвалявана). Пусціце. я да сына свайго іду, да Лаўрука!
Слуга (са здзіўленнем). Да Лаўрука? Да сына?! Да Лаўрэнція Кіпрыянавіча?!
Тэкля (узрадаваўшыся, што знайшла сына). Ага! ага! Я маці яго.
Тэкля расказвае лёкаю, што яна з вёскі да Лаўрука на каляды прыйшла. Той агледзеў яе з ног да галавы і з усмешкай пусціу ў кухню.
Слугі (шушукаюцца). Хто тэта? Кажуць Лаўрэнція Кіпрыянавіча маці. Маці.
Адчыняюцца дзверы, уваходзщь малады пан.
Тэкля (ледзъ не страціўшы прытомнасцъ). Лаўручок мой! Сынок! (Кідаецца да яго.) Роднен.
Лаўрук (паглядзеўшы на слуг, чырванее і хрыпла крычыцъ). Чаму вы пускаеце ў пакой розных жабрачак шалёных?!
Тэкля (спужаўшыся). А сынок мой, а Лаўручок мой! Маткі сваей не пазнаеш?! Гэта ж.
Лаўрук (звяртаецца да яе глухім, адрывістым голасам). Ідзі старушка! Я цябе . не знаю.
Бразгае дзвярамі і ідзе ўпакоі.
Лёкай, выправадзіўшы яе за дзверы, потым вяртаецца і торкае ў яе скручаныя ад холаду пальцы нейкія паперкі.
Лёкай (звяртаецца да Тэклі). Ад пана.
Тэкля нічога не чуе і не бачыць. Гасцінец доўгажаданага сына выпаў з рук. Некалькі трохрублевых прыліплі да макраватага тратуара.
Урок развіцця мовы:
(паводле заключнай сцэны апавядання
Падрыхтавала настаўніца беларускай мовы і літаратуры Касцюкевіч Алена Васільеўна
2 Смотреть ответы Добавь ответ +10 баллов
Ответы 2
Уменя есть таблица, характеристика про пани мар'я и пан цыба,могу написать. нужно?
Читайте также: