Явор и калина сочинение

Обновлено: 02.07.2024

Песней весны лебединою,
Скинувши зимние чары,
Шепчутся Явор с Калиною,
В тёмной долине над яром.

Листики зеленью хвалятся
Шепчутся с небушком дружно;
Ранней росой умываются,
Балуют с солнышком южным.

Шлют за закатом покорную
Радость с молитвой земною.
Тайно, сквозь ноченьку чёрную,
Переглянутся с луною.

Слушают смех полуночницы,
Шелесты крыл мотыльковых,
Ветры напевно полощутся
Меж чистых вод родниковых.

Слышится музыка дивная
В сонных, болотных муарах. . .
Нежатся Явор с Калиною,
Скинувши зимние чары.

Дон ст. Качалинская 20. 04. 17

Янка Купала
Явар і каліна
Песняй вясны лебядзінаю,
Скінуўшы зімнія чары,
Шэпчуцца явар з калінаю
Ў сумнай даліне над ярам.

Лісцікі зеленяй хваляцца
Небу панятлівай мовай:
Росамі мыюцца раніцай,
Песцяцца сонцам паўднёвым.

Захадам модлы пакорныя
З маткай-зямлёй адпраўляюць;
Тайна у ночаньку чорную
Месяца, зор выглядаюць.

Слухаюць смехаў русалчыных,
Лопату крылляў начніцы,
Ветру павеваў ап'янчаных,
Плюскату шклістай крыніцы.

Чуецца музыка дзіўная
Ў повесцях сонных імшараў.
Цешыцца явар з калінаю,
Скінуўшы зімнія чары.

Портал Стихи.ру предоставляет авторам возможность свободной публикации своих литературных произведений в сети Интернет на основании пользовательского договора. Все авторские права на произведения принадлежат авторам и охраняются законом. Перепечатка произведений возможна только с согласия его автора, к которому вы можете обратиться на его авторской странице. Ответственность за тексты произведений авторы несут самостоятельно на основании правил публикации и законодательства Российской Федерации. Данные пользователей обрабатываются на основании Политики обработки персональных данных. Вы также можете посмотреть более подробную информацию о портале и связаться с администрацией.

Сочинение вобраз сымона явар и калина в вершы якуба колоса.

Самая першая рыса майстэрства любой п'есы заключаецца ва ўмельстве аўтара выбраць спецыфічны, востры канфлікт, правесці яго паслядоўна з пачатку і да канца, так, каб ён запомніўся нам, чытачам і гледачам, калі пастаўлены спектакль.

Падобны канфлікт у Купалавым творы ёсць.

Ён скразны : Мікіта Зносак прыстасрўваецца да пераменлівых абставінаў, хоча выжыць пры любых уладах і ўладарах і таму трапляе ў незвычайныя сітуацыі, другія ж героі ці аказваюцца яго хаўруснікамі - аднадумцамі(Дама, Спраўнік, Поп), ці не прымаюць яго прыстала савальніцтва, выкрываюць яго прайдзісвецтва і галавацяпства (Янка Здольнік, Алёнка, стары Гарошка і нават маці Гануля).

Канфліктуюць людзі сумленныя і несумленныя, патрыёты свайго краю і адрачэнцы ад роднага, нацыянальнага, святога і светлага.

Гэты канфлікт трьшае нас у пастаянным напружанні і зацікаўленасці : а што будзе далей?

, чым гэта ўсё закончыцца?

У камедыі асабліва чытач хоча бачыць пастаноўку герояў у адпаведныя смеху сітуацыі, хоча над няўдалымі персанажамі шчыра пасмяяцца.

Калі гэтага няма, дык п'еса сатырычнага і гумарыстычнага зместу ніяк не ўспрымаецца.

Яны і ў пачатку п'есы, калі герой чакае саноўных гасцей, вучыць матулю ветліваму і культурнаму абыходжанню з імі (каб і гаварыла амаль па - французску, і адстаўляла нагу, вітаючыся, і г.

Д. ) і далей, калі вучыцца ў настаўніка Спічыні аратарскаму майстэрству, а затым спатыкае чырвоных, маршыруючы пад рэвалюцыйную мело - дыю на месцы з чырвонай стужкай на дрэўку.

Незвычайнасць сітуацыі і яе трагікамічнасць заклю - чаецца ў тым, што ён яшчэ не паспеў схаваць падабраныя па дарозе дадому пісталеты, вядро патакі, якой разжыўся пад час рабавання крамы.

Вось апраўдваецца перад чырвонаармейцамі, калі яны пытаюцца, што ў ягоных руках : «Гэта.

Ваша чырвоная благароддзе.

Мы смяемся спачатку, але затым хочацца плакаць, бо няўжо на нашай зямлі нарадзіліся такія недарэкі?

Няўжо гэткімі могуць быць людзі?

Але ад яго пісьменнасці мала што застаец - ца, бонаватмовавыдаеўімсынавёскі, якіможа гаварыць натуральна, як гавораць беларусы.

Гэта толькі асобныя рысы майстэрства Купалы - драматурга, але яны сведчаць, што ён — выдатны драматург, сапраўдны майстар у самым цяжкім літаратурным родзе.

Читайте также: