Сочинение на тему oltin kuz
Обновлено: 18.05.2024
Kuz fasli haqida eng sara sherlar to‘plami kattalar va bolalar uchun. Har bir faslning o‘z chiroyi bo‘lganidek, kuz fasli ham o’zgacha chiroyi, hech qaysi faslnikiga o’xshamagan husn-tarovati bor.
- 1. Kuz fasli
- 2. Do‘rmonda kuz
- 3. Kechgi kuz
- 4. Oltin kuz keldi
- 5. Kuzni olib ketdi arava
- 6. Yana xazonrezgilik
- 7. Kuz kelib yo‘qoldi unig sirdoshi
- 8. Oltin fasl kuz fasli
- 9. Oltin kuz kezar
- 10. So‘nggi yaproq
- 11. Kuz manzaralari
- 12. Kuz tuni
- 13. Kuz tashrifi
- 14. Kuz isi
- 15. Bariga ulgurib
Kuz fasli
Sayrning ilinjida,
Bir kuni chiqdim boqqa.
Barglar gilamday bunda,
Toʼshalgan xammayoqqa.
Tut daraxti yoz boʼyi,
Yana qaytgan asliga.
Baxorda ipak qurti,
Tashna boʼlar bargiga.
Yozda men koʼrgan qushlar,
Janublarga ketibdi.
Kuz fasli demak doʼstlar,
Oʼlkamni zabt etibdi.
Do‘rmonda kuz
Bog‘imda mushuklar qoldirgan edim,
Daydib ketibdilar bechoralarim.
Barglarin to‘kmoqda daraxtlar qadim,
U bilan to‘kilar ezgu dardlarim.
Senga salom deyman so‘ng bor, behijon
Endi yerga yotding, soyabonim barg.
Nechun o‘ksik qolding, chinor, jonajon
Bog‘larga nahotki keldi bodi marg.
Arg‘uvon gullardi bu yerda abad,
Bu yerda kuylardi azal bulbullar.
Qushlarim, siz bizni tark etmang minut
Tag‘in ochilingiz bizning ey, gullar.
Sira ko‘z tegmasin qizg‘in ulfatga,
Qishda ham yashnaylik samoviy oydek.
Sizni taklif etar she’riy suhbatga
Mirtemir, Shayxzoda, albatta, Oybek.
Kechgi kuz
Tungi bog’lar – sirli, qo’rqinchli,
Xususan kuz, xususan kech kuz.
Qora tunga bo’lib qo’riqchi,
Qotib turar daraxtlar unsiz.
Tungi bog’lar qora o’pqonday,
Guvlar bo’ron kezingan chog’lar.
Bog’ni chetlab o’tadi tunda,
Qo’rqa-pisa oydin so’qmoqlar.
Oltin kuz keldi
Mevalarni,
Shakar etding,
Yaproqlarni,
Sim-zar etding,
Oltin kuzim.
To’kin-sochin,
Dala-yu bog…
Dehqonlarning,
Dimog’i chog’,
Saxiy kuzim.
Kuzni olib ketdi arava
Kuzni olib o’tdi dehqonlar,
Aravada olmalar bilan.
To’lib ketdi cheksiz sayxonlar,
G’ildiraklar g’irchillashidan.
Daraxtlarning rangi qorayib,
Bog’da esdi achchiq kuyundi.
Kuz yo’llari misli qora ip,
Cho’zildilar – yomg’irlar yuvdi.
Oq varaqqa siyoh dog’lari,
Sochilganday – ayni kun botar,
Har sharpadan kuzak bog’lari,
Qarg’alarni ko’kka sachratar.
Qushlar sergak –
Qora olchaday,
Ko’zlarida hadik surati.
Kezib yurar bog’ni kechalar,
Yog’ilmagan qorlar hasrati.
Aravada savat va savat,
Naqsh olmalar osmonga boqar.
Kuzni olib ketdi arava,
Aravaga sig’madi bog’lar.
Yana xazonrezgilik
Yana xazonrezgilik,
Bog’lar rangi siniqdi.
Dilda hokim ezgulik,
Anhorda suv tiniqdi.
Oq yaktakli qayinlar,
Taqdi yana zar baldoq.
Qushlarga gap tayinlab,
Chag’-chag’laydi zarg’aldoq.
Ufq orti lolagun,
Daraxtlardan rang olar.
Xayrlashib kuz bugun,
Sochar oltin tanghalar.
Kuz kelib yo‘qoldi unig sirdoshi
Daraxtlar barglari sarg‘ayar birdan.
Ularga bahona kuzning quyoshi,
Unib chiqsa hamki ildizi yerdan,
Kuz kelib yo‘qoldi uning sirdoshi.
Sirdoshdan ayrilsa ko‘payadi g‘am,
Shodlikni o‘rnini bosar mahzunlik,
Har qanday janzotni yengarkan alam.
Sodiq oshnasidan bo‘lsa mahrumlik.
Oltin fasl kuz fasli
Davra qurib turnalar,
Boshimizda aylanar.
Budir kuz fasli bazmi,
Ona yerga ta’zimi.
Oltin fasl – kuz fasli,
Zarshunoslikdir asli.
Undan qirlar, tog‘ – oltin,
Undan yerlar, bog‘ – oltin.
Bunday oltinligin ham,
Tengsiz totliligin ham,
Aytsam bitmas siri bor:
Unda mehnat teri bor.
Oltin kuz kezar
Shamollar daraxtni bargini uzar,
Shamollar qamchilab junjitar tanim.
Sarg‘aygan bog‘larda oltin kuz kezar,
Kuzning og‘ushida bu kun Vatanim.
Daraxtlar libosin echarkan asta,
Bo‘y cho‘zib qolishar ufqqa boqib.
Quyosh inib ketar ufqdan pastga,
Yulduzlar termilar chirog‘in yoqib.
Yaproqlar shiviri yo‘q endi bunda,
So‘ppayib turibdi yalang‘och tana.
Daraxtlar mudrashar yulduzli tunda,
Tabiat bizlarni siylar deb yana.
Paymoni to‘lgan chog‘ kuz ham ketadir,
Mangu yaralmagan faslning bari.
So‘ngra qish bog‘larga tashrif etadir,
Shamshiri qayralgan botir singari.
Ko‘p o‘tmay qirlarda o‘t ham unadi,
Bir-birin takrorlar fasl va hayot.
Bahorda kuzakni istab yonadi,
Kuz payti bahorni qumsar odamzod!
So‘nggi yaproq
Daraxtning bir, butog‘i,
Tutib turar yaproqni.
Qo‘llarida avaylab,
Nogoh kelar yel poylab.
Tortqilay boshlar, yulqib,
Daraxt qaltirar, dir-dir.
Ey to‘ymas yel — quv, baxil,
Rahm qil-da, bu, axir.
Shir yalong‘och, daraxtning
Qolgan so‘nggi chaqasi.
Kuz manzaralari
Yana dalalarga boshlaydi havas,
Bog‘larda hazonlar yonadi lov-lov.
Do‘stlarim, bu kuzning barglari emas,
Mening yuragimdan to‘kilgan olov.
Shoxlarda mezonlar yaltirar xira,
Poyida shivirlar mening kuylarim.
Do‘stlarim, bular ham mezonmas sira,
Bu mening chuvalgan, so‘ngsiz o‘ylarim.
Quyosh ham falakda bamisli ro‘yo,
U endi yondirmas, yaltirar faqat.
Do‘stlar, u ham endi quyoshmas aslo,
U olis yoshlikda qolgan muhabbat.
Kuz tuni
Sukunat, sukunat, sukunat…
Na gʼam bor, na tashvish, na alam.
Na wuvonch, na shodlik, na sevinch,
Аstagina tebranar qalam.
Tin olar borlik tun bagrida,
Boʼlgan barcha-barchasi unut.
Bargin tukib sovuq zaxridan,
Daraxt xam jim, saqlaydi sukut.
Yerga toʼshalgan sariq gilam.
Daydi shamol dastidan toʼzgʼir.
Unutilgan quvonch-u, alam,
Tong otgach boz uyma-uy izg‘ir.
Kuz tashrifi
Qaydadir samoda o’qilar bayot,
Qulog’im tutaman sirli ovozga.
Ko’rdim, o’n yil oldin o’tib ketgan zot
Keldi Tillashayxga — juma namozga.
Ayni kuz, bog’larning pishgan mevasi,
Chumoli safiga tashlayman razm.
Olma turshagining bordir egasi,
Qarri ajinalar qilurlar bazm.
Porlab ko’rinadi Qutbda yulduz,
Osmon ham qoramtir — rangi aslidir.
Sariq chakmon qiygan Xizr kabi kuz,
Chindan u donishmand ruhlar faslidir.
Afsus, bahorlarim o’tdilar ketib,
Terga botganicha qoldi saraton.
Buyuk tomoshaning so’nggini kutib,
Fasllar oralab kezdim sargardon.
Nimani izladim kunduzdir, tundir,
Barcha ko’rganlarim nahotki abas.
Shamolni g’orlarga qamash mumkindir,
Qayta olinmagay “puf” degan nafas.
Ibtido bor ekan bordir intiho,
Chigal hislaringga kuz bergay barham.
Balki o’n yil o’tar, yuz yildir, ammo
Juma namoziga kelurman men ham.
Kuz isi
Boqsam daraxt, o‘tloqqa, qirga,
Kuz aksini ko‘raman faqat.
Kuzning uzgan barglari yerga,
To‘kiladi qavatma-qavat.
Qalinlashdi kiyimlar bir oz,
Ayab sochar nurlarin quyosh.
Mexmon bo‘lar yomg‘ir xam tez-tez,
Qishligini g‘amlar qari-yosh.
O‘t-o‘lanu, dov-daraxtlarni,
Barchasin kuz sariqqa belar,
Bitta-bitta uzar barglarni,
Nafas olsak, kuz isi kelar!
Bariga ulgurib
Kuz fasli, daraxtlar bargi sarg‘ayib,
Yerga to‘kib bargin, turar angrayib.
Xovli etagida bir uyum axlat,
Joyidan jilmagan, yetmagan fursat.
To‘y-xasham, bariga ulgurgan inson,
Bir uyum axlatga vaqt topmas xamon!
Читайте также: