Сочинение мая зямля на белорусском языке

Обновлено: 16.05.2024

“Новую зямлю”Я.Коласа справядлiва называюць энцыклапедыяй жыцця бел. сялянства конца XIX- i пачатку XX ст. i невыпадкова. Паэма -- вялiкi эпiчны твор аб гiстарычным лёсе бел. сялянства i пошуках iм шляхоу да светлай будучынi. Паэт расказвае аб усiм, чым багата i цiкава жыццё сялян: аб клопатах i занятках дарослых, аб забауках дзяцей i iх вучобе, аб святочных днях i буднях, ясных летнiх днях i цiхiх зiмовых вечарах, калi дарослыя пры дзецях "пачнуць казаць свае успамiнкi, вясцi размовы пра старынкi".

Працай былi запоунены буднi сялян. Працавалi i дарослыя, i дзецi: Мiхаiл выконвау абавязкi леснiка, Антось "правiу гаспадарку", усю хатнюю работу выконвала Ганна -- жонка Мiхала. Я.Колас паказвае працэс варыва, сяубы, жнiва, малацьбы. У час жнiва калектыуная праца становiцца крынiцай прыгожага, напауняе душу сялян радасцю, прыносiць iм задавальненне. Паэт можа расказаць цэлую гiсторыю пра стары дзедау човен, пра тое, як трэба умела выбраць касу.

Апiсанне касьбы -- гэта цэлы гiмн у гонар чалавека працы. Касцы парауноуваюцца з "ваякамi", якiя iдуць "нiбы у атаку", то "грамадою, то шнурам цягнуць, чарадою, то паасобку, то па пары". У паэме апiсваюцца i прылады працы, створаныя працавiтымi рукамi (сярпок крывенькi, граблi), i сялянская хата, гумно, павець. Я.Колас ведае, як звiваецца пчалiны рой i як яго трэба абiраць, як трэба слаць снапы на таку, каб было зручна малацiць.

З энцыклапедычнай шырынёй апiсвае Я.Колас усе звычаi i абрады, якiя бытавалi у той час на Бел. Гэта каляндарныя святы (куцця, вялiкдзень, коляды), звычаi узаемадапамогi (талака, кумаванне, кiрмашы сходы, народныя песнi, казкi).

Па энцыклапедычнаму шырока апiсвае Я.Колас сваю родную зямлю -- мацi. Апяваючы знаёмыя яму з дзяцiнства мясцiны, ён паказвае, наколькi прыгожая наша зямля i як многа хараства i паэзii у яе сцiплых краявiдах. Чаргуюцца днi i ночы, за зiмамi iдуць вёсны, птушкi пралятаюць з выраю i зноу ляцяць у цёплыя краiны, iдуць дажджы, гуляюць завiрухi, разлiваюцца i замярзаюць рэкi -- пра усё гэта расказваецца у паэме. У вобразах роднага краю Я.Колас заусёды чэрпау натхненне i сiлу. Хараство роднай прыроды выклiкала у паэта не толькi радасць i захапленне, але i смутак. Яго сэрца балiць за бяспраунага, прыгнечанага i зняважанага сялянiна. З паэм мы уяуляем яго знешнi выгляд, у што ён быу апрануты, што еу i пiу, аб чым марыу, на што спадзявауся i у што верыу. Працоунаму чалавеку, якi паустае у паэме ва усёй сваёй велiчы, аддае Я.Колас свае сiлы, сваю любоу i свой талент.

Па шырынi тэматыкi, па багаццю жыццёвага зместу "Новая зямля” не мае сабе роуных у белар. лiтаратуры. Гэта вялiкi эпiчны твор аб гiстарычным лёсе сялянства, аб яго шляхах-дарогах да шчасця i волi. У паэме шматгранна адлюстравана жыцце народа, яго праца, побыт, псiхалогiя, асаблiвасцi нацыянальнага характару, мова, прырода роднага краю. Тут глыбока i праудзiва выяулены мары i жаданнi працоуных мас белар. вескi. Таму "Новую зямлю” справядлiва называюць энцыклапедыяй жыцця белар. сялянства канца ХIХ стаг. Галоунае у паэме -- пошукi зямлi i волi. Гэта тэма вызначае асноуны змест паэмы. Коласавы героi жывуць у няволi, церпяць прыгнет i таму самае дарагое, самае моцнае iх жаданне -- свабода. Мiхал, Антось, Ганна – людзi простыя, малыя, але па-свойму "удалыя". Яны паказаны у паэме шчырымi, рухлiвымi працаунiкамi, свабодалюбамi. Гэта сапраудныя народныя характары, носьбiты працоунай народнай маралi. У iх жыццевым вопыце выяуляецца лес народа i разам з тым гiсторыя iх iндывiдуальнага жыцця.

Мини-сочинения 8 школьников из Клецкого района опубликованы в сборнике "Мая малая радзіма". Ребята из Голынки, Рассвета, Заостровечья, Зубков и Клецка стали победителями интернет-олимпиады по белорусскому языку среди учеников 4 классов Минской области.

Яна Бушыла, ДУА "Галынкаўскі навучальна-педагагічны комплекс дзіцячы сад - сярэдняя школа Клецкага раёна":

- Мая малая радзіма - аграгарадок Галынка. Яна размешчана ў маляўнічых мясцінах: густыя лясы, сакаўныя лугі, празрыстая рэчка Нача. Я люблю бываць у лесе, збіраць ягады і грыбы, слухаць спеў птушак. Разам з бацькамі часта адпачываю на рэчцы. Я люблю саваю малую радзіму, стараюся яе шанаваць і берагчы. І раблю ўсё магчымае, каб яна станавілася яшчэ прыгажэйшай.

Анастасія Нупрэйчык, ДУА "Заастравецкая сярэдняя школа Клецкага раёна":

- Мая маленькая радзіма завецца аграгарадок Заастравечча. Размясціўся ён у маляўнічай мясціне Клецкая раёна. Тут жывуць гасцінныя і працавітыя людзі. Побач з аграгарадком працякае прыгожая рэчка Лань. З усіх бакоў яе абступае лес. Ён багаты на розных дзікіх жывёл, ягады і грыбы.

Ілона Падгайская, ДУА "Рассветаўская сярэдняя школа Клецкага раёна":

- Малая радзіма ў кожнага свая. А калі ёсць у чалавека моцнае да яе пачуццё, дык гэта заўважаюць на адлегласці. Мая радзіма - гэта вёска Сякерычы. Ужо пачынаючы в другога класа, я пачала цікавіцца гісторыяй стварэння маёй малой радзімы. Чаму гэты куток носіць такую назву? Пэйна, кожны жыхар гэтай вёскі, хто цікавіўся такім пытаннем, адкажа, што тут некалі выраблялі сякеры. Такую зброю выкарыстоўвалі ў мірным і ваенным жыцці. Але больш усяго мяне вабіць прырода: возера з маляўнічымі берагамі, лес-карміцель з ягадамі і грыбамі, лугі і палі з прыгожымі кветкамі і лекавымі раслінамі. Я вельмі люблю сваю малую радзіму!

Дзіяна Пальчык, ДУА "Зубкаўская сярэдняя школа Клецкага раёна":

- Я жыву ў вёсцы Зубкі. Гэта мая малая радзіма. Тут жывуць мае самыя блізкія і родныя людзі. І я тут нарадзілася. У нашай вёсцы ёсць сярэдняя школа, дзе вучацца мае самыя лепшыя сябры. Наша настаўніца самая цудоўная для мяне. Я люблю сваю школу, сваю вёску і свой дом. Я ганаруся тым, што нарадзілася і жыву ў Беларусі.

Павел Валодзька, ДУА "Зубкаўская сярэдняя школа Клецкая раёна":

- Мілая, прыгожая вёска Зубкі. Мая маленькая любімая вёсачка. Ты мне з кожным днём становішся ўсё больш дарагой і блізкай. Ні з чым не магу параўнаць твае непаўторныя краявіды, густыя косы зялёных дрэў. З кожным годам ты набіраеш усё большую моц. Ты квітнееш. А твая прыгажосць дорыць натхненне мясцовым паэтам. Я люблю цябе, мая вёсачка, за спакой, прыемны настрой і думкі, што ты выклікаеш.

Валерыя Расчэціна, ДУА "Клецкая сярэдняя школа №3":

- Я нарадзілася ў Клецку. Гэта маленькі, але вельмі прыгожы і чысты гарадок. Тут я пайшла ў школу, тут і жыву зараз. Самым любімым месцам у горадзе з'яўляецца возера. Тут устаноўлены фантан, які свеціцца ўначы і прыгожа ззяе на сонцы днём. З кожным годам наш горад усё прыгажэе, не гледзяцы на тое, што ў яго цяжкае мінулае. Я ганаруся сваім горадам.

Юлія Здрок, ДУА "Клецкая сярэдняя школа №1":

- Я вельмі люблю сваю малую радзіму. Гэта мой родны горад Клецк. З кожным годам ён прыгажэе ўсё больш. Тут жывуць таленавітыя і працавітыя людзі. У мінулым годзе мы святкавалі 890-годзе нашага горада. Асабліва прыгожы горад вясною. На клумбах рознымі колерамі цвітуць кветкі. Людзі са шчырымі ўсмешкамі вітаюць мяне. Квітней, мой родны горад!

Надзея Сухановіч, ДУА "Клецкая сярэдняя школа №3":

- Мой родны горад Клецк. Ён маленькі і ўтульны. Нядаўна яму споўнілася 890 гадоў. У маім горадзе шмат прыгожых мясцін для адпачынку. Асабліва мне падабаецца возера Меляўня. Сюды прыходзяць і дарослыя і дзеці, каб правесці свой вольны час. Цяністыя алеі вабяць у спякоту. А колькі ў горадзе прыгожых кветак і дрэў! У нашым горадзе жывуць вельмі добрыя і гасцінныя людзі. Я люблю свой горад!

Читайте также: