Вобраз алеся загорскага кратко

Обновлено: 04.07.2024

1) потому что речь идет о муму. о том, что герасим нашел муму, и это она является виноватой в том, что герасима, из - за нее, постигали к каким - либо мукам. и в конце концов герасим утопит ее в речке, хотя в его сердце боль. ну и причина в том, если бы не было муму, то не было бы и рассказа! 2) ну как и видно, герасим был обеспокоен и ему больно, что нет рядом муму. а к возвращению его чувства было не описать словами! он был рад, но одновременно ему приходилось мучаться во дворе барыни. герасим любил муму. 3) если так учесть, то да, защищал муму и сопративлялся приказам. 4) ну так как он сидел в заперти с муму, когда ему угрожали придворные солдаты барыни - доказывает то, что герасим сопративлялся приказам и защищал щенка. 5)у герасима было два счастливых момента в его жизни. это любовь к татьяне, бессловесной прачке, девушке лет 28. и отеческая привязанность к собачке муму.но из-за самодурства барыни герасим лишился сначала татьяны, а потом и муму.долгое время герасим терпел унижения. он даже принимал это за норму.но смерть муму перевернула сознания крепостного герасима. он больше не мог жить в москве и ушел в деревню.и это победа герасима. он сумел перебороть в себе рабскую зависимость и уйти от страшной барыни. короче, говоря, это барыня приказывает герасиму утопить муму, потому что она лает по ночам. а герасим привык к повинованию и утопил щенка, хоть было ему больно. 6) и герасим, после возвращения в свою деревню, живет одиноко в своей деревенской избушке. душа у этого верзилы-богатыря нежная, ранимая. поэтому он на женщин больше не глядит и ни одной собаки у себя не держит. а боль в душе у него все еще осталась. вот и все=)

необитаемый остров - это место, в котором неприученному человеку не так то и просто обойтись. я думаю, что не каждый человек сможет с этим справится.и так, что же нужно для того что б попасть на обитаемый остров? я думаю, что самое необходимое это компас и хороший голос, естественно много вещей, без которых как говорится трудно обойтись. например еда и питьевая вода.это самые необходимые организму вещи. но поскольку понятие не имеешь как и на сколько ты туда попадешь, то этот вариант отпадает, к тому же это все можно найти и на острове : в воде и в земле, и на деревьях .только если быть осторожным, дальше какой нибудь предмет защиты например нож или топор, это все так же пригодится в строительстве например шалаша, что бы спрятатся от дождя или просто отдохнуть, но это так же можно сделать но я думаю это довольно необходимая вешь, хотя бы нож.дальше, естественно, несколько вещеё в которых ты будешь ходить, потому что на необитаемом острове, я думаю это будет сложно.еще можно взять с собой друга или хотя бы животное, например собаку.будет не

Помогите написать сочинение по беларусской литературе на тему "Вобраз Алеся Загорскага" рамане "Каласы пад сярпом твам". Только что бы он не был похож на те что в вебе выкладывают.

  • Владимир Правошинский
  • Литература
  • 2019-05-24 13:56:12
  • 0
  • 1

Назва рамана яго дзвюх частак не выпадковыя. Каласы людз, якя, нбы серп, зразае смерць з палет-ка жыцця. Серп, хутчэй за сё, уцск царызму, прадбачанне псьменнкам трагчнага жнва. Вый-сце крынц гэта выток маладога пакалення, звяза-гола крэным сувязям з бацькоскай зямлёй, з Айчы-най. Прадстанк гэтага пакалення Алесь Загорск Кастусь Калноск павнны аб'яднаць, згуртаваць людзей, павесц х за сабой, каб кропл народнага гора паступова зллся ператварылся магутную раку гневу помсты. Сякера пры дрэве гэта сялянс-кая зброя, якая чакала свайго часу, зброя генерала-вешальнка Мураёва, як жорстка расправся з уд-зельнкам пастання.

Алесь Загорск галоны персанаж рамана. Яго можна спрымаць як гстарычную асобу, але пры гэ-тым не трэба забываць, што гэта дэалзаваны, а не канкрэтны герой. Ён увасоб спрадвечную мару бела-рускага народа аб мес, збацы, як абудзць родную зямлю ад догага сну, верне яе да жыцця. У гэтым выяляецца адна з рыса рамантызму, якая бярэ пача-так з вуснай народнай творчасц. I хаця Алесь не робць нейкх звышнатуральных учынка, ён рамантычны герой, бо яго душы спалучаюцца рысы сапраднага змагара за народнае шчасце нагола летуценнка, як верыць у дэалы дабра справядлвасц, змагара, як выяляе памкненне сх пакалення: свободна, свабод-на жыць на роднай зямл. I можа, нхто не адчува так востра гэтай патрэбы, як чалавек працы селянн. Таму атар дзе на свядомае парушэнне гстарычных рэалй: Алеся аддаюць на дзядзькаванне, хаця XIX стагоддз гэтага звычаю шляхта жо не прытрым-лвалася. Чалавек, нават кал ён шляхцц, павнен з дзяцнства зведаць на ласным вопыце цяжкую ся-лянскую працу побыт. Тольк гэтым выпадку ён будзе ведаць х сапрадны кошт зможа выступць у абарону тых, хто бяднейшы за яго мае менш право. Такм уяляецца атару шлях станалення сапра-днага беларуса, выратавання яго спадчыны роднай культуры.

Вобраз Алеся грунтуецца не тольк на рамантыч-ным, але на рэальным светаспрыманн. Алесь вы-ступае як рыцар з высакародным шчырым сэрцам, якое чула рэагуе на се беды народа. У сям' Кагуто ён навучыся цанць гонар годнасць простага чалаве-ка, не прынжаць ншых самому н перад км не пры-нжацца, ашчадна адносцца да духонай спадчыны свах продка тых каштонасця, якя набывал для х часам значэнне сакральнага смвала. Адным з смва-ла чалавечай працы поту бы хлеб. У гэтым плане паказаны той эпзод з рамана, кал юны князь Загорск падымае кавалак хлеба, як па са стала, цалуе яго са словам: Дари, Божухна! Алесь не тольк рамантык, як бачыць у сне белоснежных жеребцов, увасабленне свабоды ясных дэала, але, адначасова, рэалст, як думае аб самых звычайных, пасядзённых спра-вах. У вобразе маладога Загорскага выяляюцца рысы характару паводзна рэальнага чалавека.

Грамадзянскае сталенне Загорскага, такм чынам, адбываецца не тольк на рамантычным грунце. Бацьк Алеся блага сведамлял, што, каб быць патрыётам сваёй зямл, патрэбна найперш ведаць яе мнулае тое, што надае змаганню мэту служыць ясным дэ-алам гэтага змагання. Вялкую ролю здесь адыгра ста-ры Вежа, дзед Алеся, прозвшча якога таксама не вы-падковае. Вежа гэта нбы маяк, на як павнна арыентавацца маладое пакаленне. Нездарма дзед кажа, што трошк лепшы за нука. Дзед навучы Алеся таму, што павнен ведаць сапрадны грамадзянн: пра-дзе аб прыгоне парадках, якя панавал Рас, аб шляхах грамадскага развцця. I, пазнаючы гэту пра-ду жыцця, Алесь разумее, што здольны змянць рэча-снасць, але яшчэ не сведамляе як. Гэты разры памж здольнасцю немагчымасцю ажыццявць задуманае яшчэ адна рыса героя рамантычнага характару. Разу-меючы, што нельга ахапць неабдымнае, Алесь дае сабе присягу змянць хаця б нешта, тое, на што яго хопць моцы.

Колас да коласа сноп будзе, кажуць у на-родзе. Загорск сведамляе, што адзн ён як колас у пол, што патрэбна вялкая сла, каб зварухнуць ака-мянелыя пласты жыцця. Сустрэча з Калноскм нат-хнла Алеся на адданае служэнне справе, за якую ах-вяраваць можна не тольк каханнем, але жыццём. Увабрашы сябе сё лепшае ад простага народа збагацшыся веданнем сапраднай мнушчыны, герой уступае дарослае жыццё, выразна сведамля-ючы цяжкасц на шляху дасягнення выпакутаванай мэты.

Алесь Загорскі — галоўны персанаж рамана. Яго можна ўспрымаць як гістарычную асобу, але пры гэ-тым не трэба забываць, што гэта ідэалізаваны, а не канкрэтны герой. Ён увасобіў спрадвечную мару бела-рускага народа аб месіі, збаўцы, які абудзіць родную зямлю ад доўгага сну, верне яе да жыцця. У гэтым выяўляецца адна з рысаў рамантызму, якая бярэ пача-так з вуснай народнай творчасці. I хаця Алесь не робіць нейкіх звышнатуральных учынкаў, ён — рамантычны герой, бо ў яго душы спалучаюцца рысы сапраўднага змагара за народнае шчасце і наіўнага летуценніка, які верыць у ідэалы дабра і справядлівасці, змагара, які выяўляе памкненне ўсіх пакаленняў: вольна, свабод-на жыць на роднай зямлі. I можа, ніхто не адчуваў так востра гэтай патрэбы, як чалавек працы — селянін. Таму аўтар ідзе на свядомае парушэнне гістарычных рэалій: Алеся аддаюць на дзядзькаванне, хаця ў XIX стагоддзі гэтага звычаю шляхта ўжо не прытрым-лівалася. Чалавек, нават калі ён і шляхціц, павінен з дзяцінства зведаць на ўласным вопыце цяжкую ся-лянскую працу і побыт. Толькі ў гэтым выпадку ён будзе ведаць іх сапраўдны кошт і зможа выступіць у абарону тых, хто бяднейшы за яго і мае менш правоў. Такім уяўляецца аўтару шлях станаўлення сапраў-днага беларуса, выратавання яго спадчыны і роднай культуры.

Функция "чтения" служит для ознакомления с работой. Разметка, таблицы и картинки документа могут отображаться неверно или не в полном объёме!

Похожие работы

2014-2022 © "РефератКо"
электронная библиотека студента.
Банк рефератов, все рефераты скачать бесплатно и без регистрации.

"РефератКо" - электронная библиотека учебных, творческих и аналитических работ, банк рефератов. Огромная база из более 766 000 рефератов. Кроме рефератов есть ещё много дипломов, курсовых работ, лекций, методичек, резюме, сочинений, учебников и много других учебных и научных работ. На сайте не нужна регистрация или плата за доступ. Всё содержимое библиотеки полностью доступно для скачивания анонимному пользователю

Помогите написать сочинение по беларусской литературе на тему "Вобраз Алеся Загорскага" ў рамане "Каласы пад сярпом тваім".

Только что бы он не был похож на те что в интернете выкладывают.


Назва рамана і яго дзвюх частак не выпадковыя.

Каласы — людзі, якія, нібы серп, зразае смерць з палет - каў жыцця.

Прадстаўнікі гэтага пакалення — Алесь Загорскі і Кастусь Каліноўскі — павінны аб'яднаць, згуртаваць людзей, павесці іх за сабой, каб кроплі народнага гора паступова зліліся і ператварыліся ў магутную раку гневу і помсты.

Алесь Загорскі — галоўны персанаж рамана.

Яго можна ўспрымаць як гістарычную асобу, але пры гэ - тым не трэба забываць, што гэта ідэалізаваны, а не канкрэтны герой.

Ён увасобіў спрадвечную мару бела - рускага народа аб месіі, збаўцы, які абудзіць родную зямлю ад доўгага сну, верне яе да жыцця.

У гэтым выяўляецца адна з рысаў рамантызму, якая бярэ пача - так з вуснай народнай творчасці.

I хаця Алесь не робіць нейкіх звышнатуральных учынкаў, ён — рамантычны герой, бо ў яго душы спалучаюцца рысы сапраўднага змагара за народнае шчасце і наіўнага летуценніка, які верыць у ідэалы дабра і справядлівасці, змагара, які выяўляе памкненне ўсіх пакаленняў : вольна, свабод - на жыць на роднай зямлі.

I можа, ніхто не адчуваў так востра гэтай патрэбы, як чалавек працы — селянін.

Таму аўтар ідзе на свядомае парушэнне гістарычных рэалій : Алеся аддаюць на дзядзькаванне, хаця ў XIX стагоддзі гэтага звычаю шляхта ўжо не прытрым - лівалася.

Чалавек, нават калі ён і шляхціц, павінен з дзяцінства зведаць на ўласным вопыце цяжкую ся - лянскую працу і побыт.

Толькі ў гэтым выпадку ён будзе ведаць іх сапраўдны кошт і зможа выступіць у абарону тых, хто бяднейшы за яго і мае менш правоў.

Такім уяўляецца аўтару шлях станаўлення сапраў - днага беларуса, выратавання яго спадчыны і роднай культуры.

Вобраз Алеся грунтуецца не толькі на рамантыч - ным, але і на рэальным светаўспрыманні.

Алесь вы - ступае як рыцар з высакародным і шчырым сэрцам, якое чула рэагуе на ўсе беды народа.

У сям'і Кагутоў ён навучыўся цаніць гонар і годнасць простага чалаве - ка, не прыніжаць іншых і самому ні перад кім не пры - ніжацца, ашчадна адносіцца да духоўнай спадчыны сваіх продкаў і тых каштоўнасцяў, якія набывалі для іх часам значэнне сакральнага сімвала.

Адным з сімва - лаў чалавечай працы і поту быў хлеб.

У гэтым плане паказаны той эпізод з рамана, калі юны князь Загорскі падымае кавалак хлеба, які ўпаў са стала, і цалуе яго са словамі : «Даруй, Божухна!

У вобразе маладога Загорскага выяўляюцца рысы характару і паводзінаў рэальнага чалавека.

Грамадзянскае сталенне Загорскага, такім чынам, адбываецца не толькі на рамантычным грунце.

Бацькі Алеся добра ўсведамлялі, што, каб быць патрыётам сваёй зямлі, патрэбна найперш ведаць яе мінулае — тое, што надае змаганню мэту і служыць светлым ідэ - алам гэтага змагання.

Вялікую ролю тут адыграў ста - ры Вежа, дзед Алеся, прозвішча якога таксама не вы - падковае.

Вежа — гэта нібы маяк, на які павінна арыентавацца маладое пакаленне.

Дзед навучыў Алеся таму, што павінен ведаць сапраўдны грамадзянін : праў - дзе аб прыгоне і парадках, якія панавалі ў Расіі, аб шляхах грамадскага развіцця.

I, пазнаючы гэту праў - ду жыцця, Алесь разумее, што здольны змяніць рэчаі - снасць, але яшчэ не ўсведамляе як.

Гэты разрыў паміж здольнасцю і немагчымасцю ажыццявіць задуманае — яшчэ адна рыса героя рамантычнага характару.

Разу - меючы, што нельга ахапіць неабдымнае, Алесь дае сабе клятву змяніць хаця б нешта, тое, на што ў яго хопіць моцы.

Загорскі ўсведамляе, што адзін ён — як колас у полі, што патрэбна вялікая сіла, каб зварухнуць ака - мянелыя пласты жыцця.

Сустрэча з Каліноўскім нат - хніла Алеся на адданае служэнне справе, за якую ах - вяраваць можна не толькі каханнем, але і жыццём.

Увабраўшы ў сябе ўсё лепшае ад простага народа і ўзбагаціўшыся веданнем сапраўднай мінуўшчыны, герой уступае ў дарослае жыццё, выразна ўсведамля - ючы цяжкасці на шляху дасягнення выпакутаванай мэты.

Читайте также: