Краткое содержание бандароуна янка купала
Обновлено: 05.07.2024
Янка Купала прысвяціў сваю паэму “Бандароўна” гераічнаму мінуламу украінскага народа. У тыя далёкія часы вельмі цяжка жылося украінскаму і беларускаму народу. Сяляне цярпелі не толькі нацыянальны і феадальны прыгнёт, а нават былі пазбаўлены усялякіх чалавечых праў.
Аднак народ не сядзеў на месцы, а змагаўся за сваю незалежнасць і волю.
Паэма “Бандароўна” названа у гонар смелага учынка дзяўчынкі –украіначкі Бандароўны.
У той час на Украіне крыўдзіў і свавольнічаў увесь народ пан Патоцкі. І калі аднойчы на вечарынцы ён убачыў Бандароўну, то вырашыў ён яе абняславіць. Пан сілай стаў прыставаць к дзяўчынцы, аднак тая доўга не думаючы з’ехала яму па твары. Не сцярпеў такіх адносін да сябе пан і прыстраліў Бандароўну. Потым ён вырашыў нейкім чынам згладзіць сваю віну і вырашыў наладзіць пышнае пахаванне Бандароўны. Аднак гэтая вестка вельмі хутка абляцела усю Украіну. Украінскі народ вырашыў зрабіць паўстанне супраць польскіх прыгнятальных паноў.
Асновай сюжэта паэмы “Бандароўна” з’яўляецца канфлікт паміж Бандароўнай і Патоцкім. У гэтым і праяўляецца канфлікт сацыяльнай няроўнасці чалавека.
Бандароўна рашуча адхіляе прапанову пана, з пагардай адмаўляецца ад яго багацця і грошай. У паядынку з панам Бандароўна не адзінокая, на яе баку праўда і падтрымка народа. Бандароўнана — дачка народа. Яна здольна на рашучыя учынкі і самаахярнасць. У вобразе Б. адлюстраваліся выдатныя рысы народнага характару як любоў, непакорлівасць, гераізм, высокая чалавечая годнасць, маральная чысціня.
Яна чалавек палымянай душы, гордая, смелая, непакорлівая. У гэтай простай украінскай дзяўчыны высока развіта пачуцце уласнай чалавечай годнасці. Але самая выдатная рыса яе характару — любоў да свайго народа, да свабоды. Б. ненавідзіць прыгнет, не можа жыць у няволі, не хоча быць палюбоўніцай пана. Свабода для яе даражэй за усе на свеце. У імя свабоды гераіня ахвяруе сваім жыццем.
Творчасць Я.Купалы непарыуна звязана з фальклорам. Паэт глыбока ведау не толькi жыццё народа, але i яго вусную паэзiю. Ён любiу народныя песнi i казкi, у якiх выяуляецца мудрасць народа. Вывучаючы фальклор, Купала пазнаемiуся з беларускай i украiнскай народнымi песнямi аб Бандароуне. У 1913г. па матывах гэтых песень iм была напiсана паэма "Бандароуна".
Паэма "Бандароуна” прысвечана гераiчнаму мiнуламу украiнскага народа. Цяжка жылось у той час белускаму i украiнскаму народам. Яны былi паузбаулны усялякiх прау, цярпелi не толькi "феадальны", а i нацыянальна-рэлiгiйны прыгнет. Але народныя масы вялi упартую барацьбу за сваю волю i незалежнасць. У паэме расказвацца аб смелым учынку украiнскай дзяучыны Бандароуны.
У мястэчка Берастэчка, дзе жыла гераiня, "прыблукауся" пан Патоцкi са сваей "хеурай лядочай”. Ён ездзiу па Украiне, свавольнiчау, крыудзiу бедны народ. На вечарынцы у карчомцы пан сустрэу прыгожую Б. i захацеу абняславiць яе. Калi Патоцкi пачау прыставаць да дзяучыны, яна не стрывала i "з'ехала яму па твары". За гэта ганарлiвы пан застрэлiу Бандароуну. Каб загладзiць сваю вiну, ён наладзiу Б. пышнае пахаванне. Але дарэмна, вестка аб смерцi Б. абляцела усю Украiну. Яна выклiкала гнеу i абурэнне народа, i хутка на Украiне супраць польскiх паноу-прыгнятальнiкау пачалося паустанне.
Вобраз Бадароуны. У паэме даецца вобраз вольналюбiвай, мужнай Бандароуны. Яна славiцца сваёй прыгажосцю:
Хараства такога у свеце не было, не будзе.
Аб ёй людзi гаварылi, як аб нейкiм цудзе.
Яна чалавек палымянай душы, гордая, смелая, непакорлiвая. У гэтай простай украiнскай дзяучыны высока развiта пачуцце уласнай чалавечай годнасцi. Але самая выдатная рыса яе характару -- любоу да свайго народа, да свабоды. Б. ненавiдзiць прыгнет, не можа жыць у няволi, не хоча быць палюбоунiцай пана. Свабода для яе даражэй за усе на свеце. У iмя свабоды гераiня ахвяруе сваiм жыццем.
Ну, што волiш сабе выбiраць, пышная паненка:
Цi у бяседзе засядацi вось пад гэтай сценкай
I са мною пiць, гуляцi, ночкi каратацi.
Цi навекi косцi парыць у зямельцы-мацi?
Бандароуна рашуча адхiляе прапанову пана, з пагардай адмауляецца ад яго багацця i грошай. У паядынку з панам Бандароуна не адзiнокая, на яе баку прауда i падтрымка народа. Бандароунана -- дачка народа. Яна здольна на рашучыя учынкi i самаахярнасць. У вобразе Б. адлюстравалiся выдатныя рысы народнага характару як любоу, непакорлiвасць, гераiзм, высокая чалавечая годнасць, маральная чысцiня.
Вобраз пана Патоцкага. Патоцкi -- буйны польскi памешчык, прыгоннiк, грубы дэспат i самадур. Пад яго прыгнетам "стогне змучана Украiна, к небу шле пракляцце". У народзе жыве памяць аб iм, як аб "злым духу". Патоцкi дзейнiчае нахабна. Там, дзе не дапамагаюць грошы, ён учыняе разбой. Яго улада трымаецца на багаццi i грубай сiле. Я.Купала паказвае маральную разбэшчанасць Патоцкага. Ён страцiу свае сумленне, загубiу чалавечае жыцце. Грубы дэспатызм, жорскасць, бесчалавечнасць, маральная нiзасць – усе гэтыя рысы паказваюць маральныя якасцi Патоцкага.
Паэма звязана з фальклорам не толькi зместам, але i мастацкай формай. Яна напiсана у народна-песенным стылi. У паэме ёсць народныя сiмвалiчныя вобразы галубкi (Бандароуна), каршуна (Патоцкi). Мова паэмы вобразная, багатая народна-выяуленчымi сродкамi. Паэма вызначацца глыбокай народнасцю. У ёй праудзiва паказана жыццё у феадальную эпоху i створаны яркi вобраз станоучага героя. Твор з’яуляецца яскравым прыкладам творчага выкарыстаня фальклору у паэзii Я.Купалы.
Iдэйны змест: паэма "Бандароуна” прысвечана гераiчнаму мiнуламу украiнскага народа. Яна адлюстроувае тую змрочную эпоху, калi на Украiне i Беларусi панавалi польскiя паны-магнаты. Цяжка жылося у той час беларускiм i украiнскiм працоуным. Яны былi пазбаулены усякiх правоу.
У аснове сюжета ляжыць канфлiкт памiж Б. i панам Патоцкiм. Для таго, каб больш выразна раскрыць гэты канфлiкт паэт выкарыстоувае прыем кантрасту. Б., як прадстаунiк працоунага народа рэзка процiстаiць пану Патоцкаму. Сутнасць канфлiкта у сацыяльнай няроунасцi. Маральныя якасцi Б. паэт раскрывае праз знешнюю прагажосць. Яна -- чалавек палымянай душы, гордая, смелая, непакорная.
Не віхор калыша лесам, Не ваўкі заводзяць, Не разбойнікі талпою За дабычай ходзяць.
На Ўкраіне пан Патоцкі, Пан з Канёва родам, З сваёй хеўрай гаспадарыць Над бедным народам.
Дзе заедзе, банкятуе Сам ён, яго варта; Ні старому, ні малому Не спускае жартаў.
Калі ж дзе ўпадзе у вока Хараство дзявоча, - Абняславіць, абнячэсціць, Бацьку плюне ў вочы.
Стогне змучана Ўкраіна, К небу шле пракляцце, Ды Патоцкага збаўляе Хеўра і багацце.
Да сягоння жыве памяць Аб злым гэтым дусе На ўсёй чыста Украіне І на Беларусі.
Ў сёлах, як клялі дагэтуль, Так і праклінаюць, У палацах яго толькі Міла ўспамінаюць.
Аб прыгожай Бандароўне І аб справах пана Засталася у народзе Песня здавен-даўна.
Ў слаўным месце Берастэчку - Слаўны Бандарэнка, Ў яго дочка - Бандароўна, Пашукаць - паненка.
Хараства такога ў свеце Не было, не будзе; Аб ёй людзі гаварылі, Як аб нейкім цудзе.
Як маліны, яе губкі, А твар, як лілея, Як дзве зоркі, яе вочы, Гляне - свет яснее.
З плеч сплываюць яе косы, Як бы сонца косы, І іскрацца, як на сонцы Брыльянцісты росы.
Рост высокі, стан павабны, Ўся, як цень, павеўна, Як ідзе яна, бывала, - Набок каралеўна!
А сягоння ж выглядае Лепей, як заўсёды, - У карчомцы з казакамі Цешыцца з свабоды.
У гульні сама рэй водзіць, Весела міргае, Задзіўляе усіх чыста, Як зара якая.
Ой, гуляй жа, Бандароўна, З вечара да ранку! Цябе вораг ужо сочыць, Сочыць на каханку.
К таму часу ў Берастэчка К дружыне казачай Прыблукаўся пан Патоцкі З хеўраю лядачай.
Як пачуў ён у карчомцы Зычную забаву, Туды йдзе сваю бясчэсну Паказаці славу.
Банкятуе з казакамі, Мёд, віно п'е квартай, К маладзіцам і дзяўчатам Лезе смоллю ў жарты.
А найгорай к Бандароўне Ён прыстаў абрыдна; Цалаваць, абняці хоча, Ажно глянуць стыдна.
Асцярожна, пан Канеўскі! Будзе ліха, будзе, Не забудзься, што сумленне Ёсць і ў простым людзе!
Не папусціць ў крыўду славу, Славу ды свабоду, Хоць і дуж ты, і багаты, Ды панскага роду.
Ох, патрапіць народ часам За сябе ўступіцца, - Зруйнаваць палацы вашы, Вашай кроўю ўпіцца.
Лезе пан да Бандароўны, Ўвесь гарыць, бы ў жары; Тая, жартаў не пазнаўшы, З'ехала па твары.
Жудка, жудка дым пажарны Бухае уночы, А жудчэй яшчэ у пана Задымелі вочы.
Выгражае кулакамі Ўсёй казачай брацці: - Ўсе адказ дасцё мне зараз - - Дочка, бацька, маці!
- Асцярожна, ясны пане, З грозьбамі сваімі! - Забурчала старшына ўся, А моладзь - за імі.
Выбег з хаты пан Патоцкі Зваць сваю дружыну, А старэйшы людзі вучаць Бедную дзяўчыну:
- Уцякай жа за пагодай, Донька маладая, Покі дзень засвеціць ясны, Покі сіл хапае!
Поэма «Бандароуна" посвящена героического прошлого украинского народа. Трудно жилось в то время белускаму i украинского народом. Они были паузбаулны всяких прау, терпели ни только "феодальный", а i национально-религиозный гнет. Но народные массы вели упорную борьбу за свою свободу i независимость. В поэме расказвацца о смелым поступка украинской девушки Бандароуны.
Образ Бадароуны. В поэме дается образ вольнолюбивых, мужественной Бандароуны. Она славится своей красотой:
Великолепия такого в мире не было, не будет.
О ней люди говорили, как о каком-то чуде.
Она человек пламенной души, гордая, смелая, непакорлiвая. В этой простой украинской девушки высоко развита чувство собственной человеческого достоинства. Но самая замечательная черта ее характера - любовь к своему народу, к свободе. Б. ненавидит гнет, не может жить в неволе, не хочет быть любовницей господина. Свобода для нее дороже все на свете. Во имя свободы героиня жертвует своей жизнью.
Ну, что волiш себе выбирать, великолепная барышня:
Или в банкете засядацi вот под этой стенкой
I со мной пить, гуляцi, ночкi каратацi.
Или навеки кости парит в землице-матери?
Бандароуна решительно отклоняет предложение господина, с презрением отказывается от его богатства i денег. В поединке с паном Бандароуна НЕ одинокая, на ее стороне правда i поддержка народа. Бандароунана - дочь народа. Она способна на решительные учынкi i самаахярнасць. В образе Б. запечатлелись прекрасные черты народного характера как любовь, непакорлiвасць, героизм, высокое человеческое достоинство, нравственная чистота.
Поэма связано с фольклором ни только содержанием, но i художественной формой. Она написана в народно-песенном стиле. В поэме есть народные символические образы галубкi (Бандароуна), коршуна (Патоцкi). Язык поэмы образная, богатая народно-выяуленчымi средствами. Поэма определяться глубокой народностью. В ней праудiва показана жизнь в феодальную эпоху i создан яркий образ положительных героя. Произведение является ярким примером творческого использован фольклора в поэзии Янки Купалы.
Идейно содержание: поэма «Бандароуна" посвящена героического прошлого украинского народа. Она отражает ту мрачную эпоху, когда на Украине i Беларуси господствовали польские паны-магнаты. Трудно жилось в то время белорусским i украинским рабочем. Они были лишены всяких прав.
В основе сюжета лежит конфликт между Б. i господином Патоцкiм. Для того, чтобы более четко раскрыть этот конфликт поэт использует прием контраста. Б., как представитель трудового народа резко процiстаiць пану Потоцкому. Суть конфликта в социальной няроунасцi. Моральные качества Б. поэт раскрывает через внешнюю прагажосць. Она - человек пламенной души, гордая, смелая, непокоренная.
Читайте также: